«Νιώθω φιλικά μες στο μυστήριο του κόσμου γιατί ’μαι μέσα στο χώρο και το χρόνο…» αποφαίνεται στην Γκραγκάντα ο Γιάννης Ρίτσος.
Στην τέχνη ο χρόνος επιμηκύνεται, αναδιπλώνεται, παλινδρομεί, συντρίβεται, παγώνει. Το 1895 ο H.J.Wells γράφοντας τη «Μηχανή του Χρόνου» γίνεται πρωτοπόρος της έννοιας του ταξιδιού στην τέταρτη διάσταση και στοχάζεται πάνω στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, στέλνοντας τον εξερευνητή του να αντιμετωπίσει ένα μέλλον φορτωμένο με τις μεγαλύτερες ελπίδες και τους σκοτεινότερους φόβους της ανθρωπότητας.
Μια μηχανή του χρόνου κατασκευάζει ο νονός της Ιρλανδικής ηλεκτρονικής μουσικής Roger Doyle στο ομώνυμο album του «Time Machine». Το νήμα που συνδέει τις συνθέσεις είναι μια σειρά από μηνύματα στον προ εικοσιπενταετίας τηλεφωνητή του, μαζί με μια επαναλαμβανόμενη μελωδία και προοδευτικές συγχορδίες. Τα ηχογραφημένα θραύσματα μιας περασμένης ζωής, παρά το γεγονός ότι καταργούν τις διαστάσεις του χωροχρόνου, λειτουργούν σαν υπενθύμιση της θνητότητάς μας.
Μια αισθητηριακή, επιλεκτική στρέβλωση του χρόνου και της ιστορίας στήνει ο Λιβανέζος συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής Raed Yassin στον δίσκο «Archeophony». Όμοια με αρχαιολόγο, συλλέγει ηχητικά αρχεία δυτικών εθνομουσικολόγων από το αραβικό παρελθόν, τα οποία αναπαράγει και αναδιατάσσει, επιχειρώντας να αποδώσει μια αρχαιολογία του ήχου που αντανακλά τόσο την εξέλιξη της ιστορίας, όσο και την συνεχή παραμόρφωσή της από τις δυνάμεις κατοχής.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς κινείται αυθαίρετα πάνω στον άξονα του χρόνου στρεβλώνοντας τις διαστάσεις του χώρου, με χρονομηχανή τους ήχους των Richard O’Brien/Richard Hartley, Raed Yassin, Roger Doyle, και Mary and The Boy.
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Νίκος Σαβοργινάκης
Εικόνα: Kwon Young-Woo
Διαδικτυακή ακρόαση: www.ertecho.gr