[τα μάτια του δέρματος | μέρος_β : η σάρκα του κόσμου]
«[Το δέρμα] είναι το πιο παλιό και το πιο ευαίσθητο από τα όργανά μας, το πρώτο μέσο επικοινωνίας, και ο πιο αποτελεσματικός μας προστάτης μας.[…] Μέχρι και ο διάφανος κερατοειδής του ματιού είναι καλυμμένος με ένα στρώμα τροποποιημένου δέρματος.» (Α.Μόνταγκιου, ανθρωπολόγος) Οι αισθήσεις μας, όπως επισημαίνει ο Φινλανδός αρχιτέκτονας και στοχαστής Juhani Pallasmaa, αλληλοεπιδρούν συνέχεια και ασύνειδα, και ο συνδυασμός τους μας επιτρέπει να βιώνουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, ως συμμέτοχο, στην «σάρκα του κόσμου».
«Η σάρκα του κόσμου δεν είναι ύλη, ούτε νους, ούτε ουσία. Για να το ορίσουμε θα χρειαστούμε τον παλαιό όρο «στοιχείο», με την έννοια που χρησιμοποιήθηκε για να μιλήσει για το νερό, τον αέρα τη γη και τη φωτιά, δηλαδή με την έννοια ενός γενικού πράγματος, στο ενδιάμεσο μεταξύ του χωροχρονικού ατόμου και της ιδέας, ένα είδος ενσαρκωμένης αρχής που φέρνει ένα ύφος του είναι όπου υπάρχει ένα θραύσμα του είναι. Η σάρκα είναι υπό αυτή την έννοια ένα «στοιχείο» του είναι.» (Μωρίς Μερλώ-Ποντύ)
Η σάρκα συνιστά μία δομή αόρατη που οργανώνεται και οργανώνει τον κόσμο γύρω από αυτήν. Την επιθυμία να βγει έξω από τη σάρκα της, εκφράζει η Βρεττανή Elizabeth Bernholz στον δίσκο της «Unflesh»: ένα ξόρκι ενάντια στους εφηβικούς δαίμονές της. Με κλειστοφοβική μουσική και ήχους εσωτερικούς από ανάσες, εξερευνά την σωματική απέχθεια και την επιθυμία να «αλλάξεις» το δέρμα σου.
O Νορβηγός περκασιονίστας Ingar Zach στο πολυετές συνεχιζόμενο έργο του «The Vibrating Drum» επικεντρώνεται στο δέρμα του τύμπανου: στη δόνηση της μεμβράνης του, που ενεργοποιείται από ηχεία που βρίσκονται σε επαφή με την επιφάνειά του και συσκευές που ενσωματώνουν αισθητήρες αφής. Στον δίσκο του «Musique pour deux corps» συνεργάζεται με τον Ιταλό περκασιονίστα Michele Rabbia σε μια «ηλεκτροακουστική περιπέτεια»: με προηχογραφημένο υλικό, ζωντανή επεξεργασία του ήχου και μια ενισχυμένη διαμόρφωση του απτικού συστήματος του Zach. Οι μεμβράνες των τυμπάνων χρησιμοποιούνται ως επιφάνειες αντήχησης για μια πληθώρα διαφορετικών σωμάτων: μέταλλα, ξύλα και άλλα αντικείμενα παρεμβάλλονται και με ηλεκτρονική επεξεργασία αποκαλύπτουν άπειρες διαστρώσεις του ήχου.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς, συνεχίζοντας έναν κύκλο εκπομπών γύρω από την πολυαισθητηριακή πραγματικότητα, διερευνά ηχητικά την αλληλεπίδραση των αισθήσεών μας, μέσω της μεμβράνης του δέρματος, διαβάζοντας αποσπάσματα από το δοκίμιο «τα μάτια του δέρματος». Πλαισιωμένος από τους ήχους των Natalie Merchant, Melissa Pons, Annelies Monseré, Gazelle Twin, Nina C. Young/Michael Compitello και The Hope Blister.
Επιμέλεια ήχου: Νίκος Σαβοργινάκης
Επιμέλεια-Παρουσίαση: Μαριλένα Μαραγκού