Το 1954 εκδίδεται για πρώτη φορά με πρόλογο του Τόμας Μαν μια ανθολογία
αποχαιρετιστήριων επιστολών, που γράφτηκαν σε αγαπημένα πρόσωπα από
νεαρούς αιχμάλωτους Ευρωπαίους αγωνιστές της αντίστασης λίγο πριν τις
εκτελέσεις τους από τους Ναζί.
Σε όλους αυτούς, a tutti loro, αφιερώνει ο ριζοσπάστης συνθέτης Luigi Nono την
παρτιτούρα του «Il Canto Sospeso» (Το Μετέωρο Τραγούδι, 1956). Ένα έργο
σειριακό, μια καντάτα για τρεις φωνές, χορωδία και ορχήστρα, που αναπτύσσει τη
μελωδία ανάμεσα στα όργανα και τις φωνές. Ένα τραγούδι αιωρούμενο, που
διακόπτεται βίαια, αποτυπώνοντας την ανθρώπινη ασυνέχεια. Ένας θρυμματισμένος
ηρωικός λόγος, που αναβιώνει την αγωνία και την οδύνη.
«Tο να κάνεις μουσική σημαίνει να επεμβαίνεις στη σύγχρονη ζωή», έλεγε ο Nono
και αντίστοιχα, ο γερμανός περκασιονίστας Günther Baby Sommer λέει ότι από την
σχέση του με τη jazz έχει αποκομίσει την υποχρέωση να τοποθετεί τον εαυτό του
σε σχέση με τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο.
Επισκέφθηκε το χωριό Κομμένο στην Άρτα, όπου το 1943 οι Γερμανοί έσφαξαν
αδιακρίτως 317 άτομα, και όταν έμαθε την ιστορία του, θέλησε συγκλονισμένος να
εκφράσει τη θλίψη του στις οικογένειες των θυμάτων. Τα τραγούδια για το
Κομμένο (Songs for Kommeno, 2012), είναι σημαδεμένα από τον ήχο της Ελλάδας,
με το ούτι του Ευγένιου Βούλγαρη και το μπάσο του Σπήλιου Καστάνη, το κλαρίνο
του Φλώρου Φλωρίδη και τη φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς παίζει τραγούδια που αιωρούνται, από και για τους
αφανείς ήρωες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τους ήχους των Eva-Maria Hagen,
Henryk Górecki, Ernst Busch, Luigi Nono και Günther Baby Sommer.
Επιμέλεια ήχου: Δώρα Ιωακειμίδου
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού Marilena Maragou
