Τζέημς Τζόϋς | Φανερώσεις
[To σύντομο ψιλόβροχο πέρασε αλλά άφησε πίσω του ένα σύμπλεγμα από διαμάντια ανάμεσα στους θάμνους….]
Είναι ίσως η καλύτερη περιγραφή που θα μπορούσε να γίνει για τις σαράντα αυτές σταλαγματιές που άφησε πίσω της η μπόρα της νεανικής ευαισθησίας του συγγραφέα.
Μονοκοντυλιές ή σκίτσα αδρά, καμωμένα θα ‘λεγε κανείς με κάρβουνο ή με μολύβι, άλλα ολοκληρωμένα και άλλα μισοτελειωμένα, που κουβαλούν ωστόσο μέσα τους τα ίδια στοιχεία πού χαρακτηρίζουν το έργο του ώριμου Τζέημς Τζόϋς: δραματική ειρωνεία και λυρισμό. Γραμμένα μεταξύ 1901, 1902 και 1904 τα σαράντα αυτά μικρά πεζά μας βοηθούν να νιώσουμε την πνευματική φυσιογνωμία του πολύ νεαρού τότε συγγραφέα.
Άλλα είναι σκηνές από την καθημερινότητα, αποτυπωμένες με όλη την ένταση της ωμής, στιγμιαίας αλήθειάς τους, και άλλα είναι ποιητικές εικόνες … μισό πραγματικές, μισό γυρνάμενες στο μυαλό
_ 34 _
Έρχεται η νύχτα όταν η πολιτεία ησυχάζει, αόρατη, ανεπαίσθητη, ολότελα απρόσκλητη. Έρχεται από τον πανάρχαιο θρόνο της για να επισκεφτεί το στερνοπαίδι της, η πιο σεβαστή μητέρα, σαν να μην είχε ποτέ για κείνην αποξενωθεί. Ξέρει τα πιο βαθιά τα φυλλοκάρδια, κι έτσι είναι καλόβολη, δε ζητάει τίποτα -λέγοντας- έχω μια κλίση προς την αλλαγή, είμαι μια ευφάνταστη επιρροή στις καρδιές των παιδιών μου- ποιος σε λυπάται σαν είσαι θλιμμένος ανάμεσα στους ξένους; χρόνια και χρόνια σ’ αγαπούσα που φώλιαζες στα σπλάχνα μου.
Ακούμε :
_ Vega Trails
_ Vera Kappeler & Peter Conradin Zumthor
_ Sig Kus & Erik Truffaz
_ Sig Kus & Stalk
_ Daniel Herskedal
_ Thomas Shiffling
Επιμέλεια, αφήγηση | Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία | Τάσος Μπακασιέτας
* Τζέημς Τζόϋς _ Φανερώσεις
Μτφ. | Δημήτρης Χουλιαράκης
Εκδόσεις Το Ροδακιό
Αθήνα, 1994