Pierre Assouline: «Το Υπερωκεάνιο»
Μασσαλία, 26 Φεβρουαρίου 1932
Όσο κι αν λατρεύουμε τη φυγή -τη μέθη της αναχώρησης, τη συγκίνηση της άφιξης-, πρέπει παρ’ όλα αυτά και να επιστρέφουμε…
Η κρουαζιέρα έχει κάτι το τοξικό, πρόκειται όμως για μια τοξικότητα απαλή, χλιαρή, απαθή. Μας βυθίζει στη μέθη ενός οπίου που δεν αποκαλύπτει το όνομά του, φτιαγμένου από κύματα και αφρούς, από κοσμικότητες και συνομιλίες, από μπότζια και προνεύσεις, κι απ’ αυτή την έξοδο από τον χρόνο που σε απαλλάσσει απ’ το να κοιτάς το ρολόι σου, ακόμα κι απ’ το να έχεις. …
Ημέρα 25η, στο κατάστρωμα περιπάτου
….
…σ’ ένα υπερωκεάνιο όπου τα πάντα είναι φτιαγμένα για να μη λείπει τίποτα στους επιβάτες, τουλάχιστον της πρώτης θέσης, αυτό που λείπει περισσότερο απ’ όλα είναι η παρουσία των δέντρων. Δέντρα να κουνάνε τα κλαδιά τους απελπισμένα. Να τα βλέπεις καθημερινά, να τα αγγίζεις, να τα μυρίζεις. Το δέντρο είναι η χώρα της παιδικής ηλικίας και της ελευθερίας, όπου μια πρωινή βόλτα στην εξοχή μοσχοβολάει λυκίσκο καλυμμένο με πάχνη… Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές, καταμεσής του ωκεανού, με πιάνει μια τρελή λαχτάρα να περιπλανηθώ ανάμεσα σε σκιερά ποτάμια και πυκνόφυτα μονοπάτια. Από τη θάλασσα λείπει αυτό το στοιχείο του φυτικού θάλπους, του σκιρτήματος της πέτρας και των φύλλων, της ορυκτής πυκνότητας που κάνει την επίγεια ζωή τόσο όμορφα τετριμμένη.
Ακούμε:
- Benjamin Britten
- Maurice Ravel
- Felix Mendelssohn
- Gavin Bryars
- Ennio Morricone
- Νίκος Φωκάς
- Max Richter
Επιμέλεια: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχοληψία, ηχητική επεξεργασία: Νίκος Σαβοργινακης
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Pierre Assouline: «Το Υπερωκεάνιο»
Μετάφραση: Μαριάνθη Πάσχου
Εκδόσεις Πόλις
Αθήνα, 2023