Γκέρχαρντ Φάλκνερ _ Apollokalypse (2η εκπομπή)
[Σήμερα που είναι όλοι τρελοί, δεν είναι καθόλου εύκολο να τρελαθείς απ’ την ανάποδη και να γίνεις ένας απολύτως φυσιολογικός άνθρωπος. Αυτή η φράση τριγυρνούσε σαν σκουλήκι μες στο μυαλό του και έμοιαζε ολόιδια, είτε την κοιτούσες από τη μια της άκρη είτε από την άλλη….
Είδε το χλωμό, διόλου λογοτεχνικό φως, που υψωνόταν σαν άυλο φράγμα πάνω από τον σωλήνα αμιάντου που στεφάνωνε ο Τείχος, εκείνο τον σωλήνα μέσα στον οποίο πρέπει να έρεε κάτι σαν τον νωτιαίο μυελό του κομμουνισμού. Σκέφτηκε: Αυτό το Τείχος είναι πιο έξυπνο από το φαίνεσθαι, αφενός, και από την πραγματικότητα, αφετέρου. Και αμέσως ξανασκέφτηκε με δυσπιστία: Αν η δυτική πλευρά, που σίγουρα θα αξίωνε για λογαριασμό της την πραγματικότητα, επειδή γι’ αυτή την αξίωση πλήρωνε πάντοτε με σκληρό νόμισμα, δικαιωθεί, τι λόγο ύπαρξης έχει η ανατολική πλευρά; Όταν στράφηκε από την άλλη, αντίκρισε το πάρκο Τίργκαρτεν να περιμένει, καθισμένο οκλαδόν, μέσα στην πεισματάρικη νύχτα. Μια βαθυσκότεινη έκταση, έτοιμη για τον κεραυνό εν αιθρία ή για μια διατάραξη της ησυχίας που θα ξεσπούσε άξαφνα από όλα τα σύννεφα. Η θαυμαστή νύχτα με τα αστέρια της, που ήταν σαν χαλίκια ριγμένα στο σκοτάδι, γέννησε μέσα του τον ενθουσιασμό. Ήταν ένας εμβρόντητος ενθουσιασμός. Μια εκτροχιασμένη ευφορία. Τη βίωσε με την ίδια έκφραση που είχε ο Πάαβο Νούρμι στη διάρκεια μιας κούρσας κατά την οποία σημείωσε το θρυλικό παγκόσμιο ρεκόρ του 1924, έχοντας για υπόκρουση ένα χιτ του Μάρτιν Λάουερ από τη δεκαετία του ’60 και αμφότερα σαν αποτυπωμένα από τον Άντι Γουόρχολ με candy colours σε πανομοιότυπες σειρές και προβαλλόμενα στα περίπου σαράντα χιλιόμετρα του Τείχους του Βερολίνου. ]
Ακούμε:
_ Phillip Glass
_ Current 93
_ Neu!
_ Agitation Free
_ Nick Cave & The Bad Seeds
_ Kraftwerk
* Επιμέλεια, αφήγηση: Αφροδίτη Κοσμά
* Ηχοληψία, Ηχητική επεξεργασία: Τάσος Μπακασιέτας
* Γκέρχαρντ Φαλκνερ _ Apollokalypse
Μετάφραση: Μαρίνα Αγαθαγγελιδου
Εκδόσεις Loggia, Αθήνα 2021