Όλγκα Τοκάρτσουκ: “Η καρδιά του Σοπέν”
Ο γιατρός ξέπλυνε την καρδιά σε μια τσίγκινη λεκάνη και η Λουντβίκα έμεινε έκπληκτη με το πόσο μεγάλη, άμορφη και άχρωμη ήταν. Μόλις που χωρούσε στο γεμάτο οινόπνευμα βάζο, γι’ αυτό και ο γιατρός ζήτησε μεγαλύτερο δοχείο. Ο ιστός δεν έπρεπε ούτε να πιεστεί ούτε να ακουμπάει στα τοιχώματα του βάζου.
…
Ο Φριντέρικ τόνιζε πάντα πως ήθελε να ταφεί στην πατρίδα του, και επειδή ήξερε πολύ καλά πως θα πέθαινε σύντομα, σχεδίασε πολύ καλά τον θάνατό του. Και τις κηδείες του.
…
Τα πράγματα όμως ήταν περίπλοκα. Στη Μαντλέν δεν έπρεπε να τραγουδάνε γυναίκες, ούτε σε χορωδία ούτε σόλο. Αυτό ήταν μια παράδοση αιώνων – όχι γυναίκες. Μόνο αντρικές φωνές, άντε και ευνούχου (για την εκκλησία ένας άντρας χωρίς αρχίδια είναι καλύτερος από μια γυναίκα, σχολίασε η Γκρατσιέλα Πανίνι που προοριζόταν να τραγουδήσει), ωστόσο που θα έβρισκαν ευνούχους εν έτει 1849;
Επιμέλεια μουσικής, αφήγηση: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχοληψία, ηχητική επεξεργασία: Κατερίνα Λαπαδάκη
“Πλάνητες“ της Όλγκα Τοκάρτσουκ
Μετάφραση από τα πολωνικά: Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007