Adolfo Bioy Casares _ Η εφεύρεση του Μορέλ
Ένας ανώνυμος κατάδικος καταφεύγει σε ένα απρόσιτο νησί του Ειρηνικού όπου υπάρχει μουσείο, πισίνα, εκκλησία. Μια μέρα αντιλαμβάνεται την παρουσία άγνωστων επισκεπτών που περιηγούνται το νησί και διασκεδάζουν. Πανικοβάλλεται και κρύβεται φοβούμενος τη σύλληψη. Παρακολουθεί από μακριά τους αγνώστους και ειδικά μια όμορφη γυναίκα, τη μυστηριώδη Φοστίν την οποία ερωτεύεται εξ αποστάσεως. Ο κατάδικος συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα και η παρέα των επισκεπτών δεν είναι πραγματικοί άνθρωποι αλλά ολογράμματα, εικόνες που προβάλλονται από μια μηχανή- εφεύρεση του επιστήμονα Μορέλ, που λειτουργεί με τη βοήθεια του ήλιου, της πλημμυρίδας και του ανέμου.
[ Ανάμεσα στους θορύβους, άρχισα να ακούω αποσπάσματα μιας σύντομης μελωδίας, πολύ μακρινής… Σταμάτησα να την ακούω και σκέφτηκα πως ήταν όπως αυτές οι μορφές που, κατά τον Λεονάρντο, εμφανίζονται όταν κοιτάζουμε για λίγο της κηλίδες της υγρασίας. Ξανάρχισε η μουσική και μένα συννέφιασαν τα μάτια μου, ευχαριστημένος απ’ την αρμονία της, αναστατωμένος πριν τρομοκρατηθώ ολοκληρωτικά.
…
Εδώ ζουν οι ήρωες του σνομπισμού (ή οι τρόφιμοι ενός εγκαταλειμμένου τρελοκομείου…
Έβγαλαν τον φωνόγραφο που βρίσκεται στο πράσινο δωμάτιο, δίπλα στο σαλόνι του ενυδρείου και, γυναίκες και άντρες, καθισμένοι σε πάγκους ή στο λιβάδι, συνομιλούσαν, άκουγαν μουσική και χόρευαν στη μέση μιας θύελλας νερού και ανέμου που απειλούσε να ξεριζώσει όλα τα δέντρα. ]
Ακούμε :
_ Australian Art Orchestra
_ Colin Stetson
_ Sainko Namchylak
_ The Necks
_ Επιμέλεια, αφήγηση | Αφροδίτη Κοσμά
_ Ηχητική επεξεργασία | Τάσος Μπακασιέτας
* Adolfo Bioy Casares _ Η εφεύρεση του Μορέλ
Μτφ. _ Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Εκδόσεις Άγρα
Αθήνα 1991