Τα θερινά σινεμά, θεματοφύλακες της πιο γλυκιάς και ρομαντικής εκδοχής του καλοκαιριού, απέκτησαν τον διαχρονικό ύμνο τους το 1978.
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης συμπεριέλαβε το τραγούδι που σημάδεψε τη φωτεινή μουσική του πορεία στο άλμπουμ «Είμαι Ένας Φτωχός και Μόνος Καουμπόι». Εκεί, στην αρχική του εκδοχή, το τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1982, τα «Θερινά Σινεμά» δισκογραφήθηκαν ξανά, αυτήν τη φορά με τη φωνή του Λουκιανού, στον δίσκο «Χαμηλή Πτήση».
Αρχική επιθυμία του, πάντως, ήταν να τραγουδήσει τα «Θερινά Σινεμά» ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά εκείνη την περίοδο δεν βρίσκονταν στην ίδια εταιρεία.
Όπως έχει εκμυστηρευτεί ο συνθέτης σε τηλεοπτική του συνέντευξη, αφορμή για να γραφτεί αυτό το τραγούδι ήταν μια αίσθηση που την κουβαλούσε από τα παιδικά του χρόνια, από τα τέλη δεκαετίας του ‘40 ή τις αρχές του ‘50, όταν είχε δει στον παλιό κινηματογράφο «Αττικόν» της Κυψέλης την ταινία «Ο Κόκκινος Κουρσάρος».
Και όπως υπογράμμιζε πάντα, «θέμα του τραγουδιού δεν είναι η νοσταλγία των χρόνων που περνούν, δεν είναι τα θερινά τα σινεμά. Είναι ότι φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια». Κι επειδή το κοινό στάθηκε στα θερινά σινεμά και όχι στο πικρό πραγματικό νόημα του τραγουδιού, ο Λουκιανός έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 κι ένα δεύτερο ρεφρέν, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους:
Κι εκείνα που βλέπω να μένουν τελικά,
Είναι κάτι πάρτι σε ταράτσες
Σαν της Λαχανά 87
Πάρτι ρεφενέ και δίπλα σε γιαπιά,
Που δεν ξαναγίνονται πια.
«Τραγούδια υπό σκιάν» στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7
Τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για το ελληνικό καλοκαίρι είναι αμέτρητα και κρύβουν πίσω τους γοητευτικές ιστορίες. Κάποιες είναι περισσότερο γνωστές, κάποιες είναι παντελώς άγνωστες, ενώ κάποιες άλλες υπεισέρχονται στη σφαίρα του αστικού μύθου.
Τα «Τραγούδια υπό σκιάν» τις βγάζουν στο φως, τον Αύγουστο, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7, σε επιμέλεια και παρουσίαση του Αντώνη Τζαβάρα.