Στις 9.30 στη ραδιοφωνική μας συντροφιά η Αθανασία Καραγιαννοπούλου για τη σκηνοθεσία της στο «Κάποιος να με προσέχει» του Frank McGuinness. «Ο Παράδεισος είναι ο άλλος»; Γιατί
Λίτσα Τότσκα
περισσοτερα
Οδηγός μας την Κυριακή, ο αιώνιος κύκλος της γέννησης και του θανάτου. Κι αν είναι σκληρός ο κόσμος που ζούμε, ας ευχηθούμε το φως του Δεκέμβρη να φωτίσει τις σκοτεινές
Στην ώρα του κι ο Δεκέμβρης! Είναι γλυκός μήνας, γεμάτος γιορτές, δοξασίες και θρύλους. Με καινούργιο κάθε χρόνο πανωφόρι αλλά παλιά ψυχή, που διψά να πάρει και να δώσει
Όπως χορεύουμε έτσι και ζούμε. Λίγο άτσαλα, άλλοτε επιδέξια, με την όρεξη να μάθουμε νέες φιγούρες να έρχεται και να φεύγει. Όμως, όπως είπε και η χορογράφος Μάρθα Γκράχαμ:
Αγναντεύουμε τη ζωή από το παράθυρο και κάποτε λαχταράμε να την περπατήσουμε κι άλλοτε διστάζουμε και το αναβάλλουμε. Ακόμη κι όταν αποφασίζουμε να την…ταξιδέψουμε
Στην Λίτσα Τότσκα και στην εκπομπή "Έχει η ζωή γυρίσματα" καλεσμένη είναι η Τατιάνα Λύγαρη. Μας μιλάει για τις «Κρυμμένες», το έργο που σκηνοθετεί και που κινείται μεταξύ
Σκέφτομαι καμιά φορά πως όσα συμβαίνουν στον παγκόσμιο χάρτη και μας γεμίζουν τρόμο, επαναλαμβάνονται σε μικρογραφία στις ψυχές και στα σπίτια μας. Αν δεν ειρηνέψουμε
Κοιτάζω τα μάτια των ανθρώπων και συχνά συναντώ αγωνία, αβεβαιότητα και καχυποψία. Αναρωτιέμαι αν η καθαρή ματιά είναι το σημαντικό συμβόλαιό μας με τη ζωή. Θέλει αγώνα
Σκέφτομαι, πόσο μοιάζει ο τζόγος με τη ζωή και οι χαρτοπαίκτες με τους ερωτευμένους. Θέλει τύχη για να ‘χεις καλό φύλλο και ψυχραιμία για να κάνεις το σωστό ποντάρισμα.
Πόσο ευάλωτοι είμαστε απέναντι στους μηχανισμούς του συστήματος; Μας συγκινούν ήρωες που ταυτιζόμαστε μαζί τους ή όσοι ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια; Τι διαμορφώνει
Τί μπορεί να συγκριθεί με την αισιοδοξία που γεννά η αυγή; Κάθε που ξημερώνει και μία νέα αρχή. Όλα φαντάζουν δυνατά όταν κοιτάς τον ήλιο κατάματα. Ψιθυρίζεις ένα «πάμε
Σπόροι είμαστε στον κύκλο της ζωής και σπόρους κυοφορούμε για να βλαστήσουν παιδιά, ιδέες, οράματα και δημιουργήματα. Συντροφιά θα πλουτίσουμε τη σπορά μας, Κυριακή
Νοέμβρης και φτάσαμε στην άκρη του φθινοπώρου. Να γράψει με φωτεινά χρώματα στο ημερολόγιο της ζωής μας και να χαρίσει ευχάριστες εκπλήξεις και αναπάντεχα δώρα στην
Ό,τι μας δένει με τη ζωή, αυτό μας κρατά ζωντανούς. Αρκεί το χάδι να μη γρατζουνά κι η αγκαλιά να μη γίνεται φυλακή. Δυσδιάκριτα καμιά φορά τα όρια, στην αναζήτησή μας
Οι εθνικές επέτειοι έχουν γεύση από μπισκότο βουτύρου και λουκούμι τριαντάφυλλο μετά την παρέλαση. Μας ενώνουν σ’ ένα συλλογικό αφήγημα γιατί είναι πολλές οι αφορμές
Κι όσο θαυμάζουμε πίνακες που άλλοι ζωγράφισαν, ας μην χάνουμε καιρό. Ώρα να πάρουμε τα πινέλα και τα χρώματα, να ζωγραφίσουμε τον Παράδεισο και να μπούμε μέσα, όπως
Αγώνας χωρίς προγνωστικά η ζωή και οι ισορροπίες εύθραυστες. Κυνηγώντας τα έπαθλά μας -υλικά και συναισθηματικά - ξεχνάμε ίσως ότι «η τιμή είναι κάτι που απλά δεν
Είμαστε αιχμάλωτοι του μυαλού μας ή του χρόνου; Γιατί σαμποτάρουμε το ταξίδι μας από το «γνωρίζω» στο «συνειδητοποιώ»; Ιστορίες, σκέψεις, ξεχωριστές στιγμές και
ΣΕΛΙΔΑ 1 ΑΠΟ 10