Elfriede Jelinek, Η Αυστριακή ιέρεια του αυτοπαθούς ερωτισμού [δ’ μέρος]
«Όταν τολμάς να παρωδήσεις κάποιο πράγμα σημαίνει επίσης ότι αποβλέπεις σε μια μορφή κυριαρχίας. Πολλοί θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο επιδιώκω να θέσω τον εαυτό μου πάνω από τους άνδρες, και αυτό εκλαμβάνεται ως πράξη ευνουχισμού. Γι’ αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο οι γυναίκες που έπαιζαν κωμικούς ρόλους ήσαν πάντοτε ευνουχίστριες. Πολύ σπάνια ήσαν ωραίες γυναίκες, αν εξαιρέσουμε την Katharine Hepburn που ήταν πράγματι όμορφη αλλά επίσης πολύ αρρενωπή […] ή μερικές φορές τη Lauren Bacall. Οι περισσότερες γυναίκες που ήταν πραγματικά κωμικές ήταν αδύνατον να είναι όμορφες, επειδή ήσαν ευνουχίστριες, επειδή έπαιρναν την εξουσία από τους άνδρες.» – Elfriede Jelinek
Στην εκπομπή της Τρίτης 12/03/24, 22.30-23.00, η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ στο δ’ μέρος για τη βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2004) Αυστριακή συγγραφέα και ιέρεια του αυτοπαθούς ερωτισμού, Elfriede Jelinek. Την προσεγγίζουμε με όχημα αποσπάσματα από τις συνομιλίες της με τη δημοσιογράφο Christine Lecerf (που μεταδόθηκαν από τον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό France Culture) και το σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της «Η Πιανίστρια»: στην «Πιανίστρια» το βαθύ πάθος, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και η εναλλαγή έρωτα και μίσους για τη μητέρα της κυριαρχούν στη ζωή της Έρικα Κόχουτ, καθηγήτριας πιάνου στο Ωδείο της Βιέννης. Μέσα σ’ αυτή την ασφυκτική ατμόσφαιρα εμφανίζεται ο σπουδαστής μουσικής Βάλτερ Κλέμερ και δυναμιτίζει τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες. Καθώς η σχέση δασκάλας – μαθητή εξελίσσεται σε ιλιγγιώδη στρόβιλο, η Γέλινεκ παραδίδει, με γλώσσα υψηλής ευκρίνειας, αδάμαστη και κοφτερή σαν χειρουργικό νυστέρι, το ανατριχιαστικό πορτραίτο μιας γυναίκας που κατατρώγεται από την έκσταση της αυτοκαταστροφής.
Πλαισιώνουμε μουσικά με κομμάτια από το “Winterreise”, τον κύκλο τραγουδιών του Franz Schubert σε ποίηση Wilhelm Müller.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη