Το «Δαιμονικό Παρίσι» του E.T.A Hoffmann και η Υπόθεση των Δηλητηρίων στην Αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ’ – (Ι)
«Εκείνη ακριβώς την εποχή, το Παρίσι ήταν το θέατρο των πιο ειδεχθών και φρικαλέων κακουργημάτων. Εκείνη ακριβώς την εποχή, η πιο σατανική επινοητικότητα της κόλασης πρόσφερε σ’ αυτά τις μεγαλύτερες διευκολύνσεις.» – E.T.A. Hoffmann, «Η Δεσποινίς ντε Σκιντερί»
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ μεταφέρεται στο Παρίσι του 1680 – τόσο στη ροκοκό Αυλή του «Βασιλιά Ήλιου», όσο και στο Παρίσι των αστών εμπόρων και του ποικιλόμορφου πλήθους, που παρουσιάζεται σαν πραγματική πρωτεύουσα του εγκλήματος: η Υπόθεση των Δηλητηρίων, που ξεκίνησε με την καταδίκη της Μαρκησίας de Brinvilliers σε θάνατο το 1673, κορυφώθηκε το 1679 με ένα πραγματικό κυνήγι μαγισσών και μάγων, που έφτασε μέχρι τη βασιλική Αυλή. Με την Αντιμεταρρύθμιση στο απόγειό της, ο ηθικός πανικός αρθρωνόταν γύρω από «τον φόβο του Σατανά» και παντού ανιχνεύονταν θανάσιμοι κίνδυνοι για τον «Βασιλιά Ήλιο», που απαιτούσαν θεαματικό κολασμό.
Στη χοφμανική αφήγηση «Η Δεσποινίς ντε Σκιντερί» (με πρωταγωνίστρια τη γηραιά αριστοκράτισσα συγγραφέα σε ρόλο ντετέκτιβ), η Υπόθεση των Δηλητηρίων διασταυρώνεται με την υπόθεση ενός κατά συρροή δολοφόνου που τρομοκρατεί τους εραστές στη νυχτερινή πόλη, αποκαλύπτοντας έτσι το σκοτεινό υπογάστριο στη φωτεινή πρωτεύουσα της «κλασικής εποχής», που εγκωμίασε ο Βολταίρος, – το «δαιμονικό Παρίσι», όπου «το έγκλημα και η τέχνη αποκτούν επικίνδυνη εγγύτητα μέσα στις σκιές του παράδοξου, ενώ ακόμα και οι ίδιοι οι αστυνομικοί και δικαστικοί μηχανισμοί παρουσιάζονται σαν μετατοπισμένοι εγκληματίες». Στο ηχητικό φόντο συνθέσεις του Jacques Offenbach και του ίδιου του E.T.A. Hoffmann, που ένα μέρος της καρδιάς του ανήκε πάντα στη μουσική.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.
(φωτό: πορτραίτο του E.T.A. Hoffmann | πορτραίτο της Μαρκησίας de Brinvilliers, της διαβόητης δηλητηριάστριας που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση | John Collier, ‘’The Laboratory’’, 1895)
1η Μετάδοση 29.09.2021