Cenci, Έγκλημα και Τιμωρία στην αναγεννησιακή Ιταλία / Από τον Shelley στον Stendhal [δ’ μέρος]
«Τότε σηκώθηκε, προσευχήθηκε και, αφού ανέβηκε πάνω στο ικρίωμα, τακτοποιήθηκε τέλεια μόνη της για να αποφύγει να την αγγίξει ο δήμιος.»
«Η Βεατρίκη Τσέντσι, που θα εμπνέει αιώνια θλίψη, ήταν ακριβώς δεκαέξι χρονών, μικροκαμωμένη, όμορφα στρουμπουλή με λακκάκια στα μάγουλα, έτσι που, νεκρή και στεφανωμένη από λουλούδια, θα έλεγε κανείς πως κοιμόταν, ακόμα και πως γελούσε, όπως της συνέβαινε συχνά όσο βρισκόταν στη ζωή.»
Stendhal, «Οι Τσέντσι, 1599, Μια Αληθινή Ιστορία από τα Ιταλικά Χρονικά.»
Στην εκπομπή της Τετάρτης 17/04, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ στο δ’ μέρος για τους Τσέντσι – αυτή τη φορά μέσα από το βλέμμα του Σταντάλ: Το 1833, ο Σταντάλ βρίσκει και αντιγράφει μια σειρά παλιών Ιταλικών χειρογράφων, παράφορες αφηγήσεις αληθινών περιπετειών που είχαν διαδραματιστεί στην Ιταλία της Αναγέννησης, προσδίδοντάς τους, με το απαράμιλλο ύφος του, μια εξαιρετική λογοτεχνική αξία, χωρίς να απομακρύνεται από την ιστορική αλήθεια που περιέγραφαν τα χειρόγραφα αυτά. Μία από τούτες τις αφηγήσεις ήταν και αυτή της οικογένειας του Φραγκίσκου Τσέντσι, ενός από τους πλουσιότερους κατοίκους της Αιώνιας Πόλης, που εξαιτίας του βδελυρού του βίου οδηγήθηκε στον χαμό και παρέσυρε στον θάνατο τους γιους του και την πανέμορφη δεκαεξάχρονη κόρη του, Βεατρίκη, μία από τις ωραιότερες γυναίκες των κρατών του Πάπα και ολόκληρης της Ιταλίας, που αιχμαλώτισε με την τραγική ιστορία της το συλλογικό φαντασιακό.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη
Επιμέλεια Ήχου: Τάσος Μπακασιέτας