Cenci, Έγκλημα και Τιμωρία στην αναγεννησιακή Ιταλία [α’ μέρος]
«Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου στην Ιταλία, έλαβα γνώση ενός χειρογράφου από τα αρχεία του Μεγάρου Τσέντσι στη Ρώμη, όπου υπάρχει η λεπτομερής εξιστόρηση της φρίκης που τερματίστηκε με την εξόντωση μιας από τις πιο αρχοντικές και πλούσιες οικογένειες της πόλης […]. Είναι η ιστορία ενός γέροντα, ο οποίος έχοντας περάσει τη ζωή του μέσα στη διαφθορά και την κακία, άρχισε να νιώθει ένα αδυσώπητο μίσος για τα παιδιά του που φανερώθηκε προς τη μία κόρη του με τη μορφή ενός αιμομικτικού πάθους […]. Η κόρη αυτή […] στο τέλος σχεδίασε μαζί με τη μητριά της και τον αδελφό της τη δολοφονία του κοινού τους τυράννου. […] η ιστορία των Τσέντσι είναι τρομακτική και τερατώδης: […] Αυτός που θα χειριζόταν ένα τέτοιο θέμα θα έπρεπε να αναπτύξει το νοητικό και να μειώσει την πραγματική φρίκη των γεγονότων, ώστε η απόλαυση η οποία απορρέει από την ποίηση που ενυπάρχει σ’ αυτά τα βίαια μαρτύρια και τα εγκλήματα, να μπορεί να κατευνάσει τον πόνο της ηθικής παραμόρφωσης από όπου και αναπηδούν.» – Percy Bysshe Shelley, από τον πρόλογο στους “Τσέντσι”
Στην εκπομπή της Τετάρτης 27/03, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ μπαίνει στον κόσμο των Τσέντσι: ο Percy Bysshe Shelley έγραψε και εξέδωσε τους «Τσέντσι» το 1819 στην Ιταλία. Η ιστορία που τον ενέπνευσε αξιοποιήθηκε και από τον Stendhal στα «Ιταλικά Χρονικά». Το έργο έγινε ευρύτερα γνωστό τον 20ό αιώνα από τον Antonin Artaud, ως ορόσημο του «Θεάτρου της Σκληρότητας». Το άγριο θέμα της αιμομιξίας, της συζυγοκτονίας και της πατροκτονίας, που παρουσιάζεται χωρίς ηθικές κρίσεις, με δραματουργική δύναμη που κινείται ανάμεσα στον Shakespeare και τον Middleton, κρίθηκε άσεμνο για την εποχή του, με αποτέλεσμα να μην βρει τον δρόμο για τη σκηνή του Covent Garden. Το κείμενο διακρίνεται για τον σφριγηλό και διαυγή τρόπο έκφρασης που ο Shelley χειρίζεται θαυμάσια, προσδίδοντας δύναμη και μεγαλείο τόσο στις λάμψεις του πάθους και της φρενίτιδας, της αγριότητας και της φρίκης, όσο και στον ζόφο της απόγνωσης και της ενοχής.
(φωτό: πορτραίτο του ποιητή Percy Bysshe Shelley από την Amelia Curran, 1819 και πορτραίτο της Beatrice Cenci από την Ginevra Cantofoli)
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη
Επιμέλεια Ήχου: Τάσος Μπακασιέτας