Alexandre Dumas, «Ο Κόμης Μοντεχρίστος» [γ’ μέρος]
«Η ανθρώπινη φύση απεχθάνεται το έγκλημα, ενώ η παραβατική συμπεριφορά οφείλεται σε κοινωνικές ή ψυχολογικές αιτίες. Αλλά και ο πολιτισμός μάς φόρτωσε με ανάγκες, διαστροφές, αχόρταγες επιθυμίες που η επιρροή τους μας κάνει να πνίγουμε τα καλά μας ένστικτα και μας οδηγούν στο κακό. […] Από το πιο χαμηλό σκαλί ως την πιο υψηλή βαθμίδα της κοινωνικής κλίμακας, κάθε άτομο συγκεντρώνει γύρω του έναν μικρόκοσμο συμφερόντων, με τους στροβιλισμούς του και με άτομα που αντί για μύτη και στόμα έχουν ένα ράμφος αρπακτικού.» – Alexandre Dumas, «Ο Κόμης Μοντεχρίστος»
Στην εκπομπή της Τετάρτης 07/02/24, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ Επισκέπτεται τους κλασικούς (της παιδικής μας ηλικίας – μα όχι μόνο!) και την πινακοθήκη των ηρώων τους, όπου ανάμεσά τους δεσπόζει, ως ρομαντικό αρχέτυπο, ο Κόμης Μοντεχρίστος: ο Εδμόνδος Νταντές, νεαρός πετυχημένος ναυτικός, φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Στη φυλακή ο συγκρατούμενός του κάνει λόγο για έναν αμύθητο θησαυρό θαμμένο στο νησί Μοντεχρίστο. Δραπετεύει, βρίσκει τον θησαυρό και αποφασίζει να εκδικηθεί αυτούς που τον αδίκησαν. Ο Δουμάς εμπνεύστηκε τη συγγραφή του μυθιστορήματος από μια αληθινή ιστορία, ένα συμβάν της εποχής του, που βρίσκεται καταγεγραμμένο στα ιστορικά αρχεία της Παρισινής αστυνομίας (1837-1838). Ο Πιέρ Πικό κατηγορήθηκε άδικα ως πράκτορας της Αγγλίας, και φυλακίστηκε για επτά συναπτά έτη. Με την απελευθέρωσή του, το 1814, κι έχοντας κληρονομήσει ένα θησαυρό, εκδικείται την άδικη φυλάκισή του διαπράττοντας τρεις φόνους, για να δολοφονηθεί τελικά, με τη σειρά του, από αυτόν που του φανέρωσε τα ονόματα των καταδοτών του.
(Φωτό: οι Richard Chamberlain και Jim Caviezel σε δύο κινηματογραφικές ενσαρκώσεις του ήρωα του Δουμά, στις ταινίες των David Greene το 1975 και Kevin Reynolds το 2002, αντίστοιχα)
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.