Dante Alighieri, ”Καθαρτήριο”
ΑΣΜΑ 32: Η αλληγορική λιτανεία, με επίκεντρό της τη Βεατρίκη, συνεχίζει την πορεία της ώς το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, στη ρίζα του οποίου η Βεατρίκη αναπαύεται. Ο Δάντης, αποκαμωμένος, αποκοιμιέται – κι όταν ξυπνάει βλέπει να εκδραματίζονται επεισόδια που αλληγορούν τις τύχες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
ΑΣΜΑ 33: Η Βεατρίκη μιλά τώρα φιλικά στον Δάντη, τον αποκαλεί αδελφό της, διατυπώνει μια σκοτεινή προφητεία για την έλευση κάποιου σωτήρα – κι έπειτα προστάζει τη Ματίλντα να οδηγήσει τον Στάτιο και τον Δάντη ώς την Ευνόη. Ο Δάντης πίνει το άγιο νάμα – και επιστρέφει πλάι στη Βεατρίκη, αγνός και ικανός να ανέλθει, με εκείνην για οδηγό του, στον επουράνιο πλέον Παράδεισο.
(φωτό: Gustave Doré, ”Καθαρτήριο – Ο Δάντης πίνει το άγιο νάμα”)