Dante Alighieri, ”Καθαρτήριο”
ΑΣΜΑ 30: Επισφραγίζοντας τη λιτανεία στον επίγειο Παράδεισο, φτάνει πάνω σε άρμα η Βεατρίκη. Ο Δάντης συγκλονίζεται ξαναβλέποντας την εδώ και δέκα χρόνια νεκρή ιδεώδη αγαπημένη του και στρέφεται στον Βιργίλιο – που όμως δεν είναι πια πλάι του. Η Βεατρίκη επιπλήττει τον Δάντη για τις παρεκτροπές του, του λέει πως σπατάλησε τα χαρίσματά του, τον ψέγει ότι την ξέχασε, του ζητάει να ομολογήσει και να μετανοήσει. Ο Δάντης απολογείται συντετριμμένος.
ΑΣΜΑ 31: Η Βεατρίκη εξακολουθεί να μέμφεται τον Δάντη, που θρηνεί, ψελλίζει – και καταρρέει. Όταν συνέρχεται, η Ματίλντα τον βαπτίζει στα νερά της Λήθης – και εν χορώ το άγιο πλήθος παρακαλεί τη Βεατρίκη να πάψει πια να τον ψέγει και να του αποκαλύψει την πλήρη ομορφιά της. Ο Δάντης μένει εκστατικός καθώς εκείνη ανασηκώνει εντέλει το πέπλο που μισοέκρυβε ως τότε την όψη της.
(φωτό: Gustave Doré, ”Καθαρτήριο – Βεατρίκη”)