Dante Alighieri, ”Καθαρτήριο”
ΑΣΜΑ 26: Στο έβδομο διάζωμα, ο Δάντης, ο Βιργίλιος και ο Στάτιος συναντούν ψυχές που έρχονται από αντίθετες κατευθύνσεις, καθεμιά από τις δύο ομάδες ρέπει προς άλλη μορφή ασέλγειας. Ο Δάντης συνομιλεί με την ψυχή του Μπολωνέζου Γκουίντο Γκουινιτσέλι, γενάρχη της σχολής των stilnovisti, του λέει πως τον θεωρεί πατέρας τους. Ο Γκουινιτσέλι τού δείχνει κάποιον που θεωρεί ανώτερό του, τον τροβαδούρο Αρνώ Ντανιέλ. Ο Δάντης συνομιλεί μαζί του, ο Αρνώ Ντανιέλ τού μιλά κατ’ εξαίρεσιν στη γλώσσα του.
ΑΣΜΑ 27: Άγγελος λέει στους προσκυνητές πως για να ανηφορίσουν πρέπει να διασχίσουν ένα τείχος φωτιάς. Ο Δάντης φοβάται, ο Βιργίλιος τον ενθαρρύνει, το διασχίζουν (το τελευταίο Α έχει σβηστεί) αλλά σταματούν στα πρώτα σκαλιά γιατί νυχτώνει. Κοιμούνται και ο Δάντης βλέπει το τρίτο όνειρο – τη Λεία και τη Ραχήλ. Με το χάραμα φτάνουν στην κορυφή – όπου βρίσκεται η Εδέμ, ο επίγειος Παράδεισος. “Ο ρόλος μου τέλειωσε” λέει ο Βιργίλιος στον Δάντη.
(φωτό: Gustave Doré, ”Καθαρτήριο – Λεία”)