«Είμαι ασημένιος κι ακριβής. Χωρίς προκαταλήψεις.
Ό,τι κι αν δω, αμέσως το ρουφάω
Έτσι όπως είναι, χωρίς να με θαμπώνει αγάπη ή απέχθεια. Δεν είμαι σκληρός, μονάχα φιλαλήθης…
Το μάτι ενός μικρού θεού, με τέσσερις γωνίες.
…
Μια γυναίκα σκύβει πάνω μου, Ψάχνοντας στα νερά μου το τι στ’ αλήθεια είναι…»
(Σύλβια Πλαθ: «Καθρέφτης»)
Η ανάκλαση του εαυτού μέσα στον καθρέφτη είναι σύμφωνα με τον Lacan ένα από τα θεμελιώδη στάδια στην ψυχική εξέλιξη και τη μελλοντική δομή της υποκειμενικότητας. Το «στάδιο του καθρέφτη», συμβαίνει ανάμεσα στον 6-18 μήνα της ζωής. Το βρέφος θεωρεί τον καθρέφτη μέρος του εαυτού του και ταυτίζεται με το κατοπτρικό είδωλο των ομοίων του στον καθρέφτη και κυρίως με την εικόνα της μητέρας, ενώ προσπαθεί μέσα από τη δυαδική σχέση να αποκτήσει τη σωματική του ενότητα. Έτσι, αποκτά συνείδηση του εαυτού του και του Άλλου.
Στις περίπλοκες και συχνά αντιφατικές πτυχές του καθρέφτη θα κινηθούμε αυτή την εβδομάδα, αφουγκραζόμενοι κατοπτρικά είδωλα σε ηχητικές ιστορίες που ταλαντώνονται ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αντανάκλαση της επιθυμίας:
- Από τον ρυθμό και τον ήχο της ποίησης εμπνέεται η Ιταλίδα συνθέτρια και ερμηνεύτρια Sylvia Tarozzi στον δίσκο της “Mi specchio e rifletto” («Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και σκέφτομαι»), ανιχνεύοντας μέσα στον καθρέφτη τις εκφράσεις της, ως μορφές μη λεκτικής επικοινωνίας, που παρέχουν υποδείξεις για τα ανθρώπινα συναισθήματα.
- Το έργο “FACE” του συνθέτη σύγχρονης μουσικής Γιάννη Κυριακίδη για το γυναικείο σύνολο ELECTRA είναι μια πολυμεσική σύνθεση για φωνή, βιολί, φλογέρες, πιάνο, ζωντανά ηλεκτρονικά και βίντεο, που προβληματίζεται πάνω στην χρήση του λογισμικού αναγνώρισης των συναισθημάτων του προσώπου, για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τη συναισθηματική εμπλοκή των καταναλωτών.
- Κατοπτρικές εικόνες αναζητούν οι Echo Collective από το Βέλγιο στον πρόσφατο δίσκο “Mirror Image“, όπου χρησιμοποιώντας διαφορετικούς χώρους ηχογράφησης, διερευνούν πως η μουσική αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο το περιβάλλον διαμορφώνει τη συλλογική ακουστική ταυτότητα.
- ο Αμερικανός κιθαριστής Daniel Lippel αφιερώνει ένα διπλό δίσκο στην εξερεύνηση των κατοπτρικών χώρων: στο “Mirrored Spaces” συνδιαλέγονται έργα αντιθετικής αισθητικής διαφόρων συνθετών σύγχρονης μουσικής, οργανωμένα γύρω από τη μεταφορική εξερεύνηση των κατόπτρων μέσα σε ένα μουσικό πλαίσιο και πώς αυτό σχετίζεται με τις ιδιότητες της κλασικής και ηλεκτρικής κιθάρας.
Πλαισιωμένοι από τους ήχους των:
- Francis Poulenc/Pierre Bernac,
- Peter Gregson,
- Meredith Monk,
- Stephan Micus,
- Arve Henriksen και
- Peter Hammill.
Επιμέλεια-Παρουσίαση: Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Τάσος Μπακασιέτας
Εικόνα: Eva Rubinstein, Rhode Island 1972
Ο παρΑξενος_ελκυστΗς μεταδίδεται κάθε Μεσάνυχτα Δευτέρας προς Τρίτη και Τρίτης προς Τετάρτη, πάντα από το Τρίτο Πρόγραμμα