Giacomo Puccini: “Turandot” (μέρος Β’)
Όπερα σε τρεις πράξεις. Λιμπρέτο των Giuseppe Adami και Renato Simoni, εμπνευσμένο από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Carlo Gozzi, που με τη σειρά του βασίστηκε στο μεσαιωνικό περσικό ποίημα “Εφτά πορτρέτα της ομορφιάς”. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 25 Απριλίου 1926 στο Teatro alla Scala στο Μιλάνο.
“… Ξέρω που πας. Κι εκεί που πας, σ’ ακολουθώ. Για να γείρω στο πλευρό σου μες τη νύχτα που δεν έχει πρωινό…”
Τα τελευταία λόγια του γέροντα Timur προς τη Liù, μοιάζουν να απευθύνονται από τον ίδιο τον Puccini προς την τελευταία του αυτή ηρωίδα που πεθαίνει από έρωτα, καθώς την ακολούθησε πράγματι, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει την παρτιτούρα της “Turandot”.
Παρόλο που ο συνθέτης, αναθέτοντας το λιμπρέτο στους Giuseppe Adami και Renato Simoni είχε υπόψη του τη θεατρική εκδοχή του Schiller, το έργο τελικά βασίστηκε στο παλαιότερο θεατρικό κείμενο του 1762, του κόμητα Carlo Gozzi. Ο Gozzi με τη σειρά του, φαίνεται να είχε διαβάσει τα περίφημα “Επτά πορτρέτα της ομορφιάς”, το περσικό ποίημα του 12ου μ.Χ. αιώνα του ποιητή Nizami Ganjavi, μέσα στο οποίο αναφέρεται η Turan, περιοχή της Κεντρικής Ασίας, καθώς και η Κόρη της Turan, η Turan-dokhtar, ή αλλιώς Turan-dokht.
Ξεκινήσαμε στη προηγούμενή μας εκπομπή να ακούμε την “Turandot” από μια ηχογράφηση του 1953, υπό τη διεύθυνση Alberto Erede, με πρωταγωνιστές τους Inge Borkh, Mario del Monaco, Renata Tebaldi, Νίκο Ζαχαρίου και πολλούς άλλους.
Αυτό το Σάββατο 27 Μαΐου, η τρίτη πράξη του έργου, καθώς και ένα εκτενές απόσπασμα από την τελευταία, πολύ ενδιαφέρουσα ηχογράφηση του Antonio Pappano το 2023 με τους Sondra Radvanovsky (Turandot), Jonas Kaufmann (Calaf) και Ermonela Jaho (Liù).
Παραγωγή – Παρουσίαση: Γιάννης Φίλιας