Μονόπρακτη όπερα σε λιμπρέτο του συνθέτη, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Oscar Wilde. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1905 στην Όπερα της Δρέσδης.
Η «Σαλώμη» του Oscar Wilde, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Comédie Parisienne το 1896 στα Γαλλικά. Το θεατρικό έργο – που είχε ξεκινήσει πρόβες τέσσερα χρόνια πριν στο Λονδίνο, ώστε να συμπεριληφθεί στο ετήσιο ρεπερτόριο της μεγάλης Sarah Bernhardt – απαγορεύτηκε στην Αγγλία πριν καν ανέβει, με τη δικαιολογία ότι παρουσίαζε επί σκηνής βιβλικά πρόσωπα και τα πάθη τους. Κι είναι αλήθεια ότι, παρά την όποια φλυαρία του, κυρίως λόγω ελλειπούς χρήσης της Γαλλικής γλώσσας, το έργο είναι γεμάτο από αισθησιασμό, αλλά και εξιδανικευμένη ωμότητα. Και αυτό στη Βικτωριανή Αγγλία του τέλους του 19ου αιώνα, ήταν ήδη απαγορευτικό.
Μία δεκαετία αργότερα, το 1905, στις αρχές ενός νέου αιώνα, ο Richard Strauss θα παρακολουθήσει τη μεταφρασμένη από την ποιήτρια Hedwig Lachmann στα Γερμανικά «Σαλώμη» και θα βρει στο έργο αυτό όλα εκείνα τα μαγικά συστατικά για τη σύνθεση μιας καινούργιας όπερας: ερωτική απόγνωση που οδηγεί στο θάνατο, έντονη διεκδίκηση, ζωώδη εκδίκηση, και ένα ιδιαίτερο και μοναδικό στην ιστορία του θεάτρου είδος τελικής κάθαρσης. Όλα αυτά σε ένα μυστηριακό βιβλικό τοπίο με τόσο θεολογικές, όσο και καθαρά ψυχολογικές αναφορές. Ο ίδιος ο Wilde άλλωστε χαρακτήριζε το θεατρικό του κείμενο περισσότερο ως «ένα μεγάλο μουσικό κομμάτι, του οποίου τα επιμέρους στοιχεία ενώνονται μεταξύ τους, σαν τα ρεφραίν μιας συνεχούς μπαλλάντας».
Το Σάββατο 4 του Γενάρη, αναζητούμε μια εύθραυστη υψίφωνο να τραγουδήσει με δύναμη τετρακοσίων ίππων το ρόλο της βιβλικής αυτής πριγκίπισσας. Μια νεαρή φίνα ύπαρξη, να σηκώσει το βάρος ενός κομμένου κεφαλιού πάνω σε δίσκο από ασήμι, κυρίως όμως το βάρος του εγκλήματος και της εκτέλεσης ενός αθώου. Όλα αυτά θα τα βρούμε στο βελούδινο ηχόχρωμα της Montserrat Caballé, που το 1968 ηχογραφεί το ρόλο υπό τη μπαγκέτα του Erich Leinsdorf.
Καλή Ακρόαση!
Παραγωγή – παρουσίαση: Γιάννης Φίλιας