Το έπος του ΄40 μέσα απ’τη λογοτεχνία
Ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης μας αποκαλύπτει σκληρές αλήθειες για τον πόλεμο, για την Ελλάδα, για τον άνθρωπο (μέσα απ’τα παραμύθια) και στο τέλος όμως μας μιλά με αισιοδοξία για τον ήρωα.
«Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές Είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη Δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή Πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε»…
Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: Ο Μιχάλης Που έφυγε μ’ανοιχτές πληγές απ’το νοσοκομείο Ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη …..
Ο Άγγελος Τερζάκης μας αποκαλύπτει το χαρακτήρα του Έλληνα, μιλώντας μας για την άλλη πλευρά μας, όχι μόνο την ηρωική και φωτεινή, αλλά και τη σκοτεινή, αντιηρωική.
«- Φωνάζετε «αέρα» όταν ορμάτε στην επίθεση? -Γιατί να φωνάζουμε? – Έλληνες δεν είσαστε? Οι Έλληνες όταν ορμούν στη μάχη, φωνάζουν «αέρα»! – Μα … γίνεται, βλέπεις, τέτοιος σαματάς. Όλμοι, πολυβόλα, πυροβολικό .. Τι να τις κάνεις τις φωνές!
….Τέλος , ο δεύτερος νομπελίστας ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης στο έργο του Άξιον Εστί αναφέρεται στις άθλιες συνθήκες ζωής μετά την γερμανική εισβολή και κατοχή. Όμως στο τέλος έρχεται η ελπίδα με το χέρι της αντίστασης που θα γράψει στους τοίχους ΨΩΜΙ KAI ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .
“Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα Κατά το παραθύρι Και κοιτώντας έξω καταχιονισμένα Τα δέντρα των κοιλάδων Αδελφοί μου, είπα ως κι αυτά μια μέρα Κι αυτά θα τ’ατιμάσουν….
Μες την έρμη κι άδεια πολιτεία μένει Το χέρι που μονάχα Με μπογιά θα γράψει στους μεγάλους τοίχους ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Παραγωγή-παρουσίαση=Άννα Σακαλή