«Εκείνο που ονομάζω άνοιξη διασπά τον κύκλο αυτόν, όπως κι όλους τους άλλους. Μπορεί να συμβεί στο πιο μελανό σημείο της χρονιάς. Είναι μάλιστα κι ένα από τα γνωρίσματά της. Κάτι που μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή για να διακόψει, να διασπάσει και, σε τελευταία ανάλυση, να απελευθερώσει», γράφει ο Christian Bobin στον «Σχοινοβάτη». (μετάφραση Φοίβος Πιομπίνος & Beatrice Stellio – Connolly, εκδόσεις Κίχλη, 2023)
O ήρωας του ταυτίζει την άνοιξη συμβολικά και με την ευτυχία, την οποία αναζητά στους μοναχικούς περιπάτους του στη φύση, προσπαθώντας να αρπάξει αυτά που ονομάζει «πεταλούδες του Θεού: μια ωραία φράση σ’ ένα βιβλίο, ένα χαμόγελο σε ένα πρόσωπο, μια ηλιαχτίδα πάνω σε έναν τοίχο». Αρκεί να είναι έτοιμος να νιώσει το μεγαλείο των απλών πραγμάτων: την ομορφιά μιας μαργαρίτας ή το αργό μασούλημα ενός ζουμερού μήλου.
Μια δεύτερη άνοιξη αναζητά η πολυοργανίστα και βοκαλίστα από την Αυστραλία Penelope Trappes. Στον δίσκο της “A Requiem” που μόλις κυκλοφόρησε, συλλέγει ξόρκια, όνειρα και εφιάλτες, μνήμες πένθους και θλίψης, καθώς και εξουσίας και αυτονομίας. Με μια μουσική λειτουργία για τους νεκρούς, ένα υποβλητικό και μακάβριο κομμάτι γοτθικού πειραματισμού, όπου κάνοντας μια ακατέργαστη πνευματική διαδρομή, εξερευνά ηχητικά την ιστορία και την απώλεια: την απειλή της και εν τέλη την αποδοχή της. Μια μαρτυρία μιας προσωπικής ιεροτελεστίας.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστHς αναζητά την Άνοιξη εκείνη που «χωράει στο απειροελάχιστο: σ’ ένα θόρυβο, μια σιωπή, ένα γέλιο…σε κάτι γλυκό και βίαιο συνάμα, σε έναν σπαραγμό». Με τους ήχους των:
- Keeley Forsyth/Matthew Bourne,
- Laura Cannell,
- Ariel Kalma/Asa Tone,
- Judith Hamann,
- Michael Grigoni/Chihei Hatakeyama/Stephen Vitiello και
- Anna Ferrer.
Επιμέλεια-Παρουσίαση: Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Τάσος Μπακασιέτας
Εικόνα: Gabor Peterdi, Cathedral, 1958
Ο παρΑξενος_ελκυστΗς μεταδίδεται κάθε Μεσάνυχτα Δευτέρας προς Τρίτη και Τρίτης προς Τετάρτη, πάντα από το Τρίτο Πρόγραμμα