“παρΑξενος_ελκυστΗς” με την Μαριλένα Μαραγκού | 18.01.2024

Το Fluxus ευδοκίμησε στην περιοχή ανάμεσα στη μουσική και τις οπτικές εκδηλώσεις της τέχνης. Πέραν των εφήμερων δράσεων, οι καλλιτέχνες του Fluxus επιδόθηκαν στη δημιουργία πρωτότυπων εκδόσεων και ανθολογιών, video-art και στην κατασκευή αντικειμένων-κουτιών που ονόμαζαν «Fluxkits». Αυτά λειτουργούσαν ως μικρές συλλογές από ετερόκλητα αντικείμενα, τα οποία αντάλλασσαν κυρίως με τη μέθοδοτης mail art, που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Η ιδέα πίσω από το Fluxkit είναι να συμπυκνώσει σε ένα μικρό κουτί αντικείμενα που προέρχονται από διαφορετικά πεδία της τέχνης αλλά και της καθημερινής εμπειρίας, να κατεβάσει το έργο από τον τοίχο και να το θέσει ταυτόχρονα στη διάθεση του κοινού, το οποίο μπορούσε να βγάλει τα αντικείμενα από το κουτί και να τα περιεργαστεί.

Ένα σύγχρονο fluxkit, θέλησε να φτιάξει και ο Αμερικανός σαξοφωνίστας της avant-garde Darius Jones, στον τελευταίο του δίσκο “fLuXkit Vancouver (i̶t̶s suite but sacred)” για  σαξόφωνο, ντραμς και κουαρτέτο εγχόρδων. Χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο ένα αφαιρετικό έργο του εικαστικού Stan Douglas, όπου μέσω χειρισμού συχνοτήτων και διαδικασίες ψηφιοποίησης μια  φωτογραφική εικόνα αναπαρίσταται μόνο με κώδικα. Στο εσωτερικό βρίσκουμε κείμενα της ποιήτριας Harmony Holiday.

Η μουσική του fLuXkit Vancouver υπάρχει επίσης ανάμεσα σε κόσμους: Είναι μια σουίτα; Είναι θρησκευτική μουσική; Ή είναι απλά τέχνη; Για την παρτιτούρα, ο Jones, παράλληλα με την τυπική μουσική σημειογραφία, επινόησε μια μοναδική γλώσσα κινούμενων γραφικών για εκτεταμένη τεχνική, θέλοντας και οι ερμηνευτές του έργου να έχουν μια οπτική εμπειρία, εκτός από την εμπειρία ακρόασης.

Ίσως το Fluxus να θεωρείται πως ανήκει στις δεκαετίες΄60 και ‘70, ο δίσκος όμως του Darius Jones επιβεβαιώνει τη ζωτικότητα των αρχών του στο σήμερα: στη σημασία της συνύπαρξης στην τέχνη, ως τρόπο επίδρασης στη διαδικασία αλλά και την οπτική. Στην εκπομπή αυτή τον παρουσιάζουμε στο σύνολό του.