[στα χθόνια δωμάτια_δ | ΠΑΝΤΑ Η ΙΔΙΑ ΠΕΤΡΑ]
«Ένας άνθρωπος που μοχθεί τόσο κοντά στις πέτρες, πέτρα ήδη κι ο ίδιος! Τον βλέπω να ξανακατεβαίνει, με βαρύ αλλά σταθερό βήμα, προς το ατέλειωτο μαρτύριό του… Σε καθεμιά απ’ αυτές τις στιγμές, από τότε που αφήνει την κορυφή και βουλιάζει σιγά σιγά στις φωλιές των θεών, είναι ανώτερος της μοίρας του. Είναι πιο δυνατός από το βράχο του.» Albert Camus, ο Μύθος του Σίσυφου.
«Πάντα την ίδια πέτρα. Στο ίδιο βουνό.» γράφει ο Heiner Müller στο Traktor, που βασίζεται στον μύθο του Σίσυφου. «Ελπίδα και απογοήτευση. Στρογγυλοποίηση της πέτρας. Αμοιβαία φθορά ανθρώπου-πέτρας-βουνού. ΠΕΤΡΑ ΨΑΛΙΔΙ ΧΑΡΤΙ, η πέτρα χτυπά το ψαλίδι, το χαρτί τυλίγει την πέτρα, το ψαλίδι κόβει το χαρτί… ΠΑΝΤΑ Η ΙΔΙΑ ΠΕΤΡΑ, η αίσθηση της αποτυχίας, η συνειδητοποίηση της ήττας, η απόπειρα, να αποδοθεί η αποτυχία στο υλικό, (κανιβαλισμός: “We are such stuff as dreams are made of”) … Η Ευρώπη είναι ερείπιο, στα ερείπια οι νεκροί δεν υπολογίζονται. Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη, αναπνέω πέτρες…»
Το «Immer den gleichen Stein» (Πάντα η ίδια πέτρα), ενσωματώνεται στο πρώτο μέρος «Stein Schere Papier» (Πέτρα Ψαλίδι Χαρτί) ενός πολύ ιδιαίτερου έργου, του μεγάλου Γερμανού δημιουργού Heiner Goebbels. Το αυτοαποκαλούμενο φανταστικό σημειωματάριο «A house of Call» που κυκλοφόρησε πέρυσι, όπου ο Goebbels ενσωματώνει περίτεχνα αρχειακές ηχογραφήσεις σε διαλογική σχέση με μια πλήρη ορχήστρα, συνθέτοντας το κοινό μας παρελθόν. Ακόμα και ο θόρυβος του δρόμου από ένα εργοτάξιο του Βερολίνου, που στήθηκε για 2 χρόνια απέναντι από το στούντιο στο οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί για να δημιουργεί σε ηρεμία, είναι μια βιωματική ανάγνωση της ματαιότητας, του μύθου του Σίσυφου.
«Η μουσική, συνεχίζει να χτίζει εκ νέου με τις πιο ανασφαλείς πέτρες της, ουράνιο σπίτι σε αχρησιμοποίητο χώρο.» Rainer Maria Rilke. Ο Γερμανός πολυοργανίστας Stephan Micus στo «The Music of Stones», εμπνέεται από την γραφή του Ρίλκε και φτιάχνει μουσική από τους λίθους: τα γλυπτά του Elmar Daucher. Γεωμετρικές κατασκευές από γρανίτη και σερπεντίνη, που, στην επαφή τους με ανθρώπινα χέρια, ανταποδίδουν ηχητικά σήματα.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς αφουγκράζεται την αρχέγονη βοή των λίθων, μέσα από την συνομιλία τους με την γλώσσα: τον μύθο και τη λογοτεχνία. Με τους ήχους των Norma Winstone, Jorge Reyes, Ben Sluijs/ Erik Vermeulen, Stephan Micus, Tasos Stamou, Pekka Airaksinen/Ka Baird, Heiner Goebbels/Ensemble Modern και John Zorn.
Επιμέλεια ήχου: Κώστας Κυριακάκης
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Κώστας Κυριακάκης
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού