[το μυθικό νερό μέρος_α : χαμένος ποταμός]
Το ποτάμι είναι σύμβολο αμφίρροπο˙ αντιστοιχεί στη δημιουργική δύναμη της φύσης και του χρόνου. Το Ποτάμι της Ζωής είναι η περιοχή του θείου, ο μακρόκοσμος˙ το Ποτάμι του Θανάτου είναι η εκδηλωμένη ύπαρξη, ο κόσμος της αλλαγής, ο μικρόκοσμος. Η «επιστροφή στην πηγή», που συμβολίζεται από τον ποταμό που κυλάει αντίθετα, είναι η επιστροφή στην αγνότητα, την παραδείσια κατάσταση, η ανεύρεση της φώτισης.
Απόψε ο ηχότοπος του παρΑξενου_ελκυστΗ πλέει με τη φαντασία της ύλης στο μυθικό γλυκό νερό του Ποταμού με:
- Τις Ναϊάδες της ελληνικής μυθολογίας, τις νύμφες των γλυκών νερών, όπως τις αποδίδει ο Βρετανός ερευνητής, ακαδημαϊκός και βραβευμένος συνθέτης σύγχρονης κλασικής μουσικής Martin Iddon, μέσα από το ομώνυμο έργο μουσικής δωματίου που ερμηνεύει το σύνολο Apartment House
- Την αρχέγονη χθόνια θεότητα Στύγα, κόρη του Ερέβους και της Νυκτός, προσωποποίηση του μεγάλου ποταμού του Κάτω Κόσμου, για την οποία γράφει το 1968 ο πρωτοπόρος συνθέτης Ανέστης Λογοθέτης και ερμηνεύει η ορχήστρα νυκτών DZO
- Τον χαμένο ποταμό «Lost River» του jazz trio των Michele Rabbia, Gianluca Petrella και Eivind Aarset, έναν νυχτερινό διαλογισμό πάνω στο νερό, όπως συμπυκνώνεται από τους στίχους του ποιήματος «Styx» του Αμερικανού ποιητή Robert Duncan.
Πλαισιωμένοι από τους ήχους των Georg Friedrich Händel, Gunnarsson, Christina Vantzou, Harmonia και Brian Eno.
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Δώρα Ιωακειμίδου