«…καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας… καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, καὶ ἐκάθισεν ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν πάντες πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ πνεῦμα ἐδίδου ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς.» Στις «Πράξεις των Αποστόλων» περιγράφεται η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος πάνω στους Αποστόλους ως πύρινες γλώσσες. Ξαφνικά, άρχισαν να μιλούν σε ξένες (ή άγνωστες) γλώσσες – κι όμως, γίνονταν κατανοητοί.
Ο όρος γλωσσολαλιά, αντιδάνειο από το Αγγλικό glossolalia, αναφέρεται σε μια πνευματική κατάσταση κατά την οποία έχουμε εκφορά ακατανόητων φραστικών διατυπώσεων ως τμήμα θρησκευτικής πρακτικής, συνήθως στη διάρκεια έντονης θρησκευτικής διέγερσης. Ως φαινόμενο θρησκευτικό αλλά και ψυχικό, εκφράζει ένα σημείο τομής μεταξύ σώματος και γλώσσας, καθώς και μια συνειδητή έξοδο από την κοινωνική νόρμα του λόγου.
Δεν αποτελεί απλώς μια συναισθηματική έκρηξη ή μια γλωσσική παρεκτροπή, αλλά μια εκφορά στο όριο: λόγος που δεν δηλώνει, φωνή που δεν επικοινωνεί, ήχος που εγγράφεται έξω από το σημαινόμενο. Σε αυτό το πλαίσιο, η γλωσσολαλιά γίνεται ένα αρχέγονο αποτύπωμα του τραύματος και της επιθυμίας: λόγος χωρίς κώδικα.
Νύχτα μετά την Πεντηκοστή απόψε, όπου το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή «πύρινων γλωσσών» χαρίζει φώτιση, ο παρΑΞενος_ελκυστΗς εξερευνά το ίχνος του άρρητου που επιμένει να ζητά μορφή μέσα από τον ήχο – σε μια επινοημένη γλώσσα, ένα συλλογικό υποκείμενο φωνής, στο κατώφλι του ανείπωτου.
Με τους ήχους των Hildegard von Bingen, Riley Lee, Alejandro Viñao, Diana Rotaru, Alex Mincek/Wet Ink Ensemble, Luz Azul, Douglas McCausland και Lingua Ignota.
Επιμέλεια-Παρουσίαση: Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Τάσος Μπακασιέτας
Τρίτο Πρόγραμμα 90.9 & 95.6
Διαδικτυακή Ακρόαση: ERT εcho
Εικόνα: The Descent Of The Spirit, Gustave Doré (1880)