Το «Ζωολόγιο» θεωρείται αριστούργημα της Μεξικανικής πρόζας. Αντλώντας από την αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονη λογοτεχνική παράδοση του bestiarium, είναι μια σειρά από μικρά ευτράπελα πορτρέτα ζώων.
[ μια ιδιαιτερότητα του Μάγιο
Μάγιο ο Θεός μαζί μας
Μάγιο αμπού
της μόνης κομητείας με τόσο μακρά παράδοση ανθρώπων που λιμοκτονούν και αφανίζουν το σώμα τους υπηρετώντας υψηλούς σκοπούς και αρχές, ένα πολιτικό αντανακλαστικό που δεν έπαψε να συσπάται αιώνες τώρα και μοιάζει ριζωμένο σε κάποια πολύ βαριά επίγνωση της αμαρτίας γιατί, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κομητεία, η δική μας είναι σκαμμένη από βωμούς και σπήλαια και ξωκκλήσια και ερημητήρια και είναι επίσης χαραγμένη από τους δρόμους των προσκυνητών και τις πορείες των μετανοούντων, ολόκληρη η κομητεία ένα περίκλειστο βασίλειο μετάνοιας και εξιλέωσης και δεν θα ‘πρεπε να εκπλήσσει κανέναν το γεγονός ότι η εκούσια λιμοκτονία γίνεται εδώ πολιτικό όπλο ενώ, απ’ όσο ξέρω, καμία άλλη κομητεία της Ιρλανδικής Δημοκρατίας δεν κάλεσε τρεις απ’ τους γιους της να πεθάνουν από την πείνα για τη σημαία και την πατρίδα τόσο πρόσφατα
Μακνίλα, Γκόχαν, Σταγκ
Άρμπορ Χιλ, Πάρκχερστ, Γουέικφιλντ
γενναίες ψυχές που τους ενέπνεε η μαρτυρική μας γη και έβλεπαν έναν κόσμο πέρα απ’ τον εαυτό τους όπως έκανε
στη δική μου αγαπημένη ιστορία
μια νεαρή ερημίτισσα που προς το τέλος της προηγούμενης χιλιετίας αποφάσισε να μείνει σ’ ένα ερειπωμένο καλύβι στις πλαγιές ενός λόφου δεκαπέντε χιλιόμετρα από δω, μια κοπέλα που, με κάποιο αρχαίο τελετουργικό, είχε ανακηρυχθεί από το Βατικανό ερημίτισσα με άδεια να ζητιανεύει και να κηρύττει σ’ αυτούς τους βροχερούς λόφους, κι έλεγε ότι ο Θεός την είχε καλέσει να πάει πιο βαθιά στην έρημο για να μπορεί να αισθανθεί καλύτερα την παρουσία του μέσα στη σιωπή και τη μοναξιά αλλά που, αφού έζησε μερικά χρόνια απόλυτα αφοσιωμένη στη μυστηριακή ζωή πάνω στα βουνά του Δυτικού Μάγιο όπου τίποτα δεν αποσπά το μάτι ή το χέρι εκτός από τα βρεγμένα πρόβατα και τους πέτρινους τοίχους, κατέβηκε φέρνοντας το άγγελμά της στον κόσμο, λέγοντάς μας ότι
η κόλαση είναι αληθινή και δεν είναι άδεια
τόσο απλά και τόσο ωμά
η κόλαση είναι αληθινή και δεν είναι άδεια
είπε, αυτό όλο κι όλο είχε αντλήσει από τόσα χρόνια προσευχής και μετάνοιας, η άγρια επιστολή της στην οποία πουθενά δεν αναφέρεται κανένας λυτρωτής να πέρασε από τούτα τα μέρη διδάσκοντας το έλεος και τη συγχώρηση και
κάπως έτσι παρασύρεσαι
ενώ κάθεσαι εδώ σ’ αυτή την κουζίνα
παρασύρεσαι από ένα παλιό μοτίβο, συνεπαρμένος από ένα χείμαρρο λέξεων και συνειρμών που είναι σκορπισμένοι στα μήκη και τα πλάτη αυτής της κομητείας, ένας καταιγισμός εικόνων που αναδύονται μέσα μου ενώ στο κάτω μέρος της σελίδας άλλη μια είδηση που λέει ότι…]
Ακούμε:
- Hania Rani
- Erik Truffaz & SIG
- Vault of Blossomed Ropes
- Ralph Vaughan Williams
- Hania Rani & Dobrawa Czochert & Grzegorz Ciechowski
- Arooj Aftab
Αφήγηση, Επιμέλεια μουσικής: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία: Τάσος Μπακασιέτας
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Μάικ Μακόρμακ: «Κόκαλα από Ήλιο»
Μετάφραση: Παναγιώτης Κεχαγιάς
Εκδόσεις Αντίποδες, Αθήνα, 2019