All’ Ongarese – το Μουσικό Μπαχαρικό του 19ου Αιώνα [1]
Από τον Haydn μέχρι τον αργυρό αιώνα της βιεννέζικης οπερέτας στις αρχές του 20ού αιώνα, περνώντας από τον Schubert, τον Schumann τον Brahms τον Liszt τον Johann Strauss, ο Ρομαντισμός ενέταξε το ουγγρικό στυλ ή style hongrois ως εξωτικό καρύκευμα στην ήδη εξηρμένη αισθηματική του παλέτα. Συλλέγοντας μελωδίες αμφίβολης γνησιότητας και ταυτίζοντας κάπως αυθαίρετα τη λαϊκή Ουγγρική με την τσιγγάνικη μουσική, ο 19ος αιώνας δημιούργησε μια μουσική «Ουγγρικότητα» με την αγάπη, το κέφι και το θράσος μιας εποχής που αγνοούσε παντελώς την πολιτική ορθότητα.
Σε ένα διμερές αφιέρωμα, παρακολουθούμε πώς οι δυο χαρακτηριστικότερες Ουγγρικές φόρμες, το Verbunkos και το Csardas, γεννημένες απ’ τις τσιγγάνικες κομπανίες που συνόδευαν στα χωριά τους στρατολόγους της αυστροουγγρικής μοναρχίας, έγιναν ο σπόρος για τα πιο χαριτωμένα έργα μουσικής δωματίου και για τις πιο πιπεράτες άριες της Βιεννέζικης ελαφριάς Μούσας.
Εκπομπή που αναζητά συνδετικά νήματα ανάμεσα στις εποχές και τα έργα. Μουσική, ποίηση, θέατρο και πεζογραφία, μύθοι και παραδόσεις, κοσμική και θρησκευτική τέχνη επιστρατεύονται για τη σύνθεση ενός ιδιότυπου, θεματικού, διαπολιτισμικού κανόνα και καλλιτεχνικού χάρτη.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Λένια Ζαφειροπούλου