Ηλιοβασίλεμα – ένα μικρό πείραμα θανάτου (μέρος δεύτερο)
Η φευγαλέα, φθίνουσα ομορφιά του ήλιου που δύει εφοδίαζε πάντα την τέχνη με γλυκόπικρες σκέψεις για το εφήμερο κάλλος και τη μικρή διορία της ζωής· ώσπου στα χέρια της belle époque, το ηλιοβασίλεμα έγινε το υπερσύμβολο για την παρακμή και το τέλος εποχής. Πολλά ποιητικά και μουσικά έργα στο γύρισμα του αιώνα διαδραματίζονται μέσα στο βραδινό λυκόφως, πρόσφορο για να εκφράσει τα αβέβαια βήματα που αφήνουν πίσω τους τη λάμψη του ρομαντισμού και έχουν μπροστά τους την ακόμα γκρίζα αυγή του Μοντερνισμού. Η εποχή παρατείνει πεισματικά το ηλιοβασίλεμά της, πενθεί για τη χαμένη μέρα του αιώνα της και κοιτά δύσπιστα την ανατολή του 20ού.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Λένια Ζαφειροπούλου/ Lenia Safiropoulou