Το λυπητερό τραγούδι των κοριτσιών του Cooch Behar στην ΒΑ Ινδία
Το δεύτερο και τελευταίο ταξίδι μας στο βόρειο άκρο της Δυτικής Βεγγάλης στα πόδια της οροσειράς των Ιμαλαΐων. Εκεί που συναντιούνται σε ένα αέναο χωνευτήρι λαοί διαφορετικών εθνοτήτων, θρησκειών, γλωσσών αλλά και πολιτικών συστημάτων.
Στο σημερινό μας επεισόδιο μεταξύ άλλων θα παρουσιάσουμε για πρώτη φορά – όχι μόνο για το ελληνικό ραδιόφωνο- ένα είδος τραγουδιού που δεν ήταν, ούτε είναι καταγραμμένο σε λαογραφικές, μουσικολογικές ή και εθνολογικές έρευνες. O πολύ ειδικός τρόπος, ιεροτελεστία στην ουσία , που τραγουδάνε οι γυναίκες του Cooch Behar αυτά τα λυπητερά τραγούδια γεμάτο πόνο και δάκρυα απλά δεν υπάρχει όμοιος του πουθενά σε άλλο μέρος. Σε κάθε τέτοιο κομμάτι οι τραγουδίστριες ήταν φανερό ότι αυθυποβάλλονται και ανασύρουν προσωπικές εμπειρίες και ψυχολογικές καταστάσεις που βιώσαν μέσα στο τραγούδι τους υπο την συνοδεία των μουσικών, που ήταν φανερά επηρεασμένοι κι αυτοί από το τραγούδι και την διήγηση / εξιστόρηση των νιόπαντρων κοριτσιών-συζύγων που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις στην νέα τους ζωή που είχαν φανταστεί διαφορετικά. Είναι μια παράδοση κοινωνικά αποδεκτή που μάλλον έχει περάσει από πολλές γενιές και έχει ευτυχέστατα διασωθεί .
Η εξιστόρηση και το λυπητερό τραγούδι των κοριτσιών λειτουργεί με γνώμονα τον χρόνο στις εξής δυναμικές ευθείες :
Πρώτον από την μια πλευρά δρα ψυχολογικά θεραπευτικά με τον σημαντικότατο ρόλο της εκτόνωσης και αποφόρτισης εκείνη την ώρα από το νεαρό κορίτσι που βγάζει και παρουσιάζει στην μικρή της κοινωνία το παράπονο και πόνο της. Απλά; τους βγάζει τα άπλυτα της φαμίλιας και αυτό ελαφρώνει την ψυχή της
Από την άλλη πλευρά η μικρή κοινωνία που ζει και ειδικά τα μέλη της νέας της φαμίλιας ακούει ή πιο απλά και λαϊκά “τα ακούει” για τον δουλικό άσχημο τρόπο που της συμπεριφέρονται αφού γνωστοποιεί ενδοοικογενειακές καταστάσεις , που σίγουρα η νέα της οικογένεια γνωρίζει, μια και οι ίδιοι είναι πρωταγωνιστές της καθημερινής ταλαιπωρίας της ενώ ταυτόχρονα οι υπόλοιποι συγχωριανοί της, τα ακούνε από πρώτο χέρι ή μάλλον στόμα.
Η επόμενη μέρα θα βρει την μικρή τραγουδίστρια που τόλμησε να τα πει και να αποκαλύψει την αλήθεια, τραγουδώντας και κλαίγοντας, πιο δυνατή, πιο υπολογίσιμη και πιο ώριμη στο σύνολο της μικρής κοινωνίας που ζει.
Ηχο-ισοροπιστές στις ηχογραφήσεις- field recordings- ήταν ο Κώστας Μόσχος και Post production ο Αντρέας Καμενίδης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην βραβευμένη για την προσφορά της Εταιρεία Κοινωνικής Προσφοράς Banglanatak dot com. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μουσικούς Sverre Indris Joner για τις διασκευές/ προσαρμογές/ συνθέσεις που έκανε στο Όσλο για τις ανάγκες αυτού του αφιερώματος και στον τρομπετίστα Matthias Eick για την ευγενική συμμετοχή του.
Τρίτο Πρόγραμμα 90,9
Έρευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: Γιώργος Μαρκάκης
Διαδικτυακά: www.ertecho.gr/trito