Ο μήνας του Ορφέα – μέρος Δ’
Jacques Offenbach: “Orphée aux Enfers”
(Ο Ορφέας στον Άδη)
Opéra-féerie σε τέσσερις πράξεις. Λιμπρέτο των Hector Crémieux και Ludovic Halévy, παράφραση του αρχαίου μύθου του Ορφέα. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1858 στη δίπρακτη εκδοχή του, ενώ η τετράπρακτη είδε το φως στις 7 Φεβρουαρίου 1874 στο Théâtre de la Gaîté στο Παρίσι.
Τι καλύτερος τρόπος για να κλείσει το μακροσκελές μας αφιέρωμα στον Ορφέα, από μία γιορτή! Και όχι μια οποιαδήποτε γιορτή, μια γιορτή στον Άδη.
Ποτέ άλλοτε το Παρίσι δεν ήταν πιο ειλικρινές: “βρισκόμαστε στην Κόλαση, και μας αρέσει εδώ”. Τα αμέσως επόμενα χρόνια μετά την τελευταία διασκευή του “Oρφέα στον Άδη” από το Jacques Offenbach, μαγαζιά όπως το Μoulin Rouge και τα Folies Bergère ενέταξαν στο μουσικό τους ρεπερτόριο το περίφημο “Galop Infernal”, τον “Κολασμένο Καλπασμό” με τον οποίο κλείνει η όπερα, ένα κομμάτι που έγινε το πιο επιτυχημένο και λαοφιλές νούμερο Can-Can στην ιστορία. Και μπορεί ο Offenbach να κατηγορήθηκε ότι διαμέλισε την αρχαία ελληνική μυθολογία με την παρωδία του, πρέπει να πούμε όμως ότι, αυτή ακριβώς η παρωδία του μύθου λύτρωσε το συνθέτη και τον τότε θίασο από τη χρεωκοπία.
Συνεχίζοντας να λυτρώνει και τη δική μας ψυχή μέχρι σήμερα – όπως κάθε αθάνατη μουσική – ας υποδεχτούμε το Σάββατο 26 Αυγούστου τον ιδιαίτερο αυτό “Ορφέα”, σε μια ηχογράφηση του 1997 με τους Natalie Dessay, Yann Beuron, Ewa Podles, Véronique Gens, Patricia Petibon, υπό τη μπαγκέτα του Marc Minkowski. Μια ηχογράφηση που ακολούθησε τις επιτυχημένες παραστάσεις των συγκεκριμένων καλλιτεχνών στην Όπερα της Lyon την ίδια χρονιά.
Παραγωγή – παρουσίαση: Γιάννης Φίλιας