Ο μήνας του Ορφέα – μέρος Α’
Claudio Monteverdi: “L’ Orfeo” (SV 318)
Μουσικό παραμύθι (favola in musica) σε πρόλογο και πέντε πράξεις. Λιμπρέτο του Alessandro Striggio του νεότερου, βασισμένο στον αρχαίο ελληνικό μύθο του Ορφέα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1607 στο Palazzo Ducale της Μάντοβα, στα πλαίσια του καρναβαλιού της χρονιάς εκείνης.
Το Μήνα του Ορφέα διανύουμε στην εκπομπή μας, με ένα τετραμερές αφιέρωμα στην “εις Άδου κάθοδον” του ήρωα. Τέσσερεις συνθέτες – από τους πολύ περισσότερους, ομολογουμένως – που έδωσαν φωνή στον Ορφέα και σώμα στο τραγούδι του, θα μας κρατήσουν συντροφιά με τις όπερές τους. Τέσσερις διαφορετικές εποχές της μουσικής, τέσσερις ξεχωριστές γωνίες, από όπου φωτογραφίζεται μοναδικά ο ίδιος μύθος. Monteverdi, Gluck, Haydn, Offenbach. Αυτό το πρώτο Σάββατο θα μείνουμε στον “Ορφέα” της εποχής του, Claudio Monteverdi.
Από την εποχή εκείνη του πρώιμου μπαρόκ μέχρι σήμερα, οι αισθητικές απόψεις έχουν βεβαίως αλλάξει πολλές φορές, σκηνικά μιλώντας, αλλά και μουσικά. Έτσι άλλοτε οι μαέστροι και οι σκηνοθέτες προσπαθούν να αναπαράγουν όσο πιο αυθεντικό ήχο μπορούν, άλλοτε πάλι, πασχίζουν να ξεφύγουν όσο πιο μακριά γίνεται από το αυθεντικό. Με μια σύγχρονη αισθητική αλλά και μια βαθειά πίστη στον ήχο και τα όργανα της εποχής, ο Nikolaus Harnoncourt στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 ηχογραφεί τον “Orfeo” με το σύνολο Concentus Musicus της Βιέννης, εισάγοντας αυθεντικά όργανα της εποχής του μπαρόκ και παίρνοντας το ρίσκο. Ας διαπιστώσουμε μαζί το Σάββατο 5 Αυγούστου, εάν αυτό το ρίσκο απέδωσε.
Παραγωγή – Παρουσίαση: Γιάννης Φίλιας