Το «Ζωολόγιο» θεωρείται αριστούργημα της Μεξικανικής πρόζας. Αντλώντας από την αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονη λογοτεχνική παράδοση του bestiarium, είναι μια σειρά από μικρά ευτράπελα πορτρέτα ζώων.
[ Ελαφίδες
Εκτός τόπου και χρόνου, τα ελάφια κινούνται με ταχεία βραδύτητα και κανείς δεν ξέρει πού είναι καλύτερα, στην ακινησία ή την κίνηση,στις οποίες συνδυάζουν με τρόπο ώστε ν’ αναγκαζόμαστε να τα τοποθετούμε στο αιώνιο.
Αδρανή και δυναμικά τροποποιούν συνεχώς το φυσικό περιβάλλον και τελειοποιούν τις ιδέες μας για τον χρόνο, τον χώρο και τη μετατόπιση των κινουμένων. Φτιαγμένα επίτηδες για να επιλύουν το αρχαίο παράδοξο είναι ταυτόχρονα ο Αχιλλέας και η χελώνα, το τόξο και το βέλος: τρέχουν χωρίς να φτάνει το ένα το άλλο, σταματούν και κάτι μένει πάντα εκτός τους που καλπάζει.
Η καμηλοπάρδαλη
Μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε βάλει υπερβολικά ψηλά τους καρπούς ενός εκλεκτού δέντρου, ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να μακρύνει τον λαιμό της καμηλοπάρδαλης.
Μ’ όλες τις τεχνικές υπερβολές της, οι οποίες δυσχεραίνουν εξαιρετικά τον καλπασμό και τους έρωτές της, η καμηλοπάρδαλη αντιπροσωπεύει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τους παραλογισμούς του πνεύματος : ψάχνει στα ύψη αυτό που άλλοι βρίσκουν κοντά στο έδαφος.. ]
Ακούμε:
- Camille Saint-Saëns
- Henrik Schwarz
- Arooj Aftab
- Jonathan Kreisberg
- Takashi Yoshimatsu
- Enrico Pieranunzi
- Einojuhani Rautavaara
- Corona Trio
- Stephan Micus
Αφήγηση, Επιμέλεια μουσικής: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία: Τάσος Μπακασιέτας
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Χουάν Χοσέ Αρρεόλα: «Ζωολόγιο»
Μετάφραση: Κώστας Βραχνός
Εκδόσεις Loggia, Αθήνα, 2024