Μαϋλίς Μπεσσερί | Παρατεταμένος χρόνος
Στον οίκο ευγηρίας Tiers-Temps στο Παρίσι διαμένει ο ηλικιωμένος Σάμιουελ Μπέκετ. Ο ψηλόλιγνος άντρας με το σκυθρωπό πρόσωπο και τα διαπεραστικά μάτια παίζει με τις αναμνήσεις του -στο Φόξροκ της παιδικής του ηλικίας, στο Δουβλίνο των νεανικών του χρόνων, στο κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Σαιντ-Λο, στην εξοχική του κατοικία στο Yσσύ-, ακροβατώντας ανάμεσα σε δύο γλώσσες, τα αγγλικά της Ιρλανδίας του και τα γαλλικά της λογοτεχνικής του εξορίας.
[ Α! Οι δουβλινέζικες ιστορίες. Πάντα ελαφρώς αλατισμένες. Με μια δίψα για συμφορά- χάρισμα που δεν το διαθέτουν όλοι στον κόσμο αυτόν. Χρονία νόσος. Αταβισμός τον οποίο λατρεύω. Ο μόνος ίσως. Αλλά αυτόν εδώ τον λατρεύω. Πρέπει πάντα κάτι να γρατζουνάει εκεί που δεν το περιμένεις. Γέλιο που γδέρνει, που πάντα προκαλεί και λίγο πόνο. Ευχάριστο μαστίγωμα – κάποια πράγατα δεν μπορεί ςνα τα αλλάξεις. Μερικα΄χτυπήματα με το λουρί, μαλακό αν γίνεται, δεν είναι και τόσο άσχημα. Απολαυστικό – ιδιαίτερα αν κρατάς ο ίδιος το λουρί. Ευχαρίστηση σε αναλογίαμε τη δυσφορία, εντεινόμενη στο μέτρο που αυξάνεται και η αναστάτωση. Γέλιο θολό σαν τον βυθό ποταμιού που κρύβει τόσο τρυφερά μτστικά εξαφανισμένα δίχως ν΄αφήσουν ίχνη. Γέλιο που από την κορυφή ως τα νύχια περιέχει τον κόσμο, που τα γλίσχρα κατορθώματά του αντανακλώνται στο βλέμμα των γεροντότερων κατοίκων του. Οι γέροι, μεγάλοι βιρτουόζοι του γέλιου- ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ιρλανδία. Δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν. Ανυπομονούν, μάλιστα. Ανυπομονούν να βρεθούν στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας. Τη σελίδα “Memoire” ή “Libra Memoria”. Χάρτινο νεκροταφείο. ]
Ακούμε
_ Roberto Musci & Massimo Mariani & Giovanni Venosta
_ Andrew Pekler
_ Wouter Veldhuis
_ Bitchin Bajas
_ Joanna Brouk
_ Antonio Vivaldi \ Nora Fischer & Marnix Dorrest
_ Carla Bley & Steve Swallow & Andy Sheppard
_ Hakon Kornstad
Επιμέλεια, αφήγηση | Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία | Τάσος Μπακασιέτας
_ Μαϋλίς μπεσσερί | Παρατεταμένος χρόνος
Μτφ. | Λίζυ Τσιριμώκου
Εκδόσεις Ύψιλον 2022