Μαρία Φακίνου: «Κλίμακα Μπόγκαρτ»
[ Να ‘χες ένα όνομα να το ‘δινες στην κλίματα της μνήμης και όλη η ανθρωπότητα
τα ενοικιαζόμενα, το ΑΤΜ, το σχολείο άδειο το προαύλιο στα δεξιά
παγκοσμίως, Κινέζοι λευκοί Αιθίοπες, να μετρούσαν το βάρος, τον βρασμό, το θυμό της μνήμης στην κλίμακα που θα ‘χε το όνομά σου, εφευρέτης και νονός μαζί εσύ. Αλέν Ντελόν, Μάρλον Μπράντο, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Ναι, ενενήντα εννέα βαθμοί στην κλίμακα Μπόγκαρτ πάει να πει η πιο δυνατή ανάμνηση
‒Θα καείς
δύο βαθμοί, η πιο αδύναμη, ίσως ούτε καν δική σου
Λείπουν το ένα και το εκατό
κανείς δεν αντέχει αυτούς τους δύο ακραίους, απόλυτους αριθμούς, η μνήμη μετριέται στο ενδιάμεσο
——–
οι πλατείες πάντα θυμίζουν σε κάποιον το χωριό του, ακόμα κι αν δεν έχει χωριό, το χωριό που πήγε κάποτε διακοπές, όλοι θέλουν να γυρίσουν στην πλατεία του χωριού τους, όπως αυτοί οι δύο άντρες, μεσήλικοι, με τα σακάκια τους στραβά φορεμένα, έχουν επιστρέψει με το χορό τους στην πλατεία του χωριού, όπως κι εσύ θες να επιστρέψεις στην πλατεία του χωριού σου αλλά είναι ακόμα νωρίς, με τα τραπεζάκια έξω, καρέκλες με λάστιχο που αφήνουν σημάδι πάνω στη γυμνή σάρκα το καλοκαίρι, παιδιά που πίνουν πορτοκαλάδες με ανθρακικό ρουφώντας δυνατά το καλαμάκι τους, που ηδονικά πιπιλάνε ένα υποβρύχιο, μια βανίλια, το αποτύπωμα των μικρών δοντιών πάνω στον λευκό βράχο, η επίμονη γλώσσα που έχει ξύσει την κοίλη επιφάνεια του κουταλιού, δική σου ανάμνηση αυτή γι’ αυτό τόσες λεπτομέρειες, μαζί με τ’ αδέλφια σου, άλλο ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, πόδια που ανυπόμονα κουνιούνται πέρα δώθε κάτω απ’ την καρέκλα, εσύ ο μικρότερος, ο χαϊδεμένος της μάνας σου ]
Ακούμε:
- Sig Kus & Stalk
- Rudiger Opperman
- Θραξ Πανκc
- Πετρολούκα Χαλκιά
- Sig & Erik Truffaz
- Hans Joakim Roedelius & Cristoph Mueller
- Susanne Vega
- Johan Johansson
- Maurice Louca
- Mammal Hands
Επιμέλεια – Αφήγηση: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία: Τάσος Μπακασιέτας
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Μαρία Φακίνου: «Κλίμακα Μπόγκαρτ»
Εκδόσεις Αντίποδες, Αθήνα, 2022