Πλεξούδες, κορδέλες, αλυσίδες και άλλα συμβολικά ερωτικά δεσμά
Από το παραμυθένιο μοτίβο της παρθένου στον πύργο, από την Ραπουνζέλ που ρίχνει την κοτσίδα της απ’ το παράθυρο για να ανέβει ο καλός της σ’ ένα πύργο χωρίς πύλη και σκάλα, μέχρι την Μελισσάνθη του Ντεμπυσύ στις αρχές του 20ού αιώνα, η μακριά γυναικεία κόμη είναι αυτό που δεν έχει ο άνδρας του παλιού καιρού: αισθησιασμός και στατικότητα. Στον παλαιό κόσμο το χάσμα ανάμεσα στις καθηλωμένες γυναίκες και τους αεικίνητους άντρες μοιάζει αγεφύρωτο. Η επικοινωνία περνά ακόμα μέσα από σύμβολα. Και η ανδρική τέχνη βλέπει τη διακοσμητική κορδέλα ή τη μακριά κόμη μιας γυναίκας ως σύμβολο των δεσμών του έρωτα, διαισθανόμενη την ενδόμυχη πρόθεση των γυναικών να καθελκύσουν και να προσδέσουν τους άστατους άνδρες στον λιμένα τους.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Λένια Ζαφειροπούλου