Aφιέρωμα στον Ρουμάνο μαέστρο Sergiu Celibidache (1912 – 1996) – 1ο μέρος
- Henry Purcell: Ορχηστρική Σουίτα, με Αποσπάσματα της Πεντάπρακτης Ημι-όπερας «Βασιλιάς Αρθούρος», Ζ. 628. Tην Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Βερολίνου διευθύνει ο Sergiu Celibidache, σε μία από τις πρώτες ηχογραφήσεις του, στις 16 Αυγούστου 1945, μόλις λίγες εβδομάδες μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
- Felix Mendelssohn: Συμφωνία Αρ. 4, γνωστή ως «Ιταλική Συμφωνία», op. Posth. 90. Τη Φιλαρμονική του Βερολίνου διευθύνει ο Sergiu Celibidache, από ζωντανή ηχογράφηση, στις 9 Νοεμβρίου 1953.
«…O Sergiu Celibidache γεννήθηκε στη μικρή πόλη Roman, το 1912. Ο πατέρας του, Δημοσθένης Τσελεπιδάκης, Ελληνικής καταγωγής, ήταν έφιππος αξιωματικός του Ρουμανικού στρατού, ενώ η μητέρα του, Maria Brăteanu, καθηγήτρια Χημείας. Σύμφωνα με τον μαέστρο, η μητέρα του ήταν “τελείως άμουση”, ενώ ο πατέρας του έπαιζε πολύ καλά πιάνο, δίχως να γνωρίζει μουσική σημειογραφία. Έπαιζε όλα τα βαλς του Chopin, αλλά σε λάθος τονικότητες.
Έξι μήνες μετά τη γέννηση του Sergiu Celibidache, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Ιaşi, στα Ελληνικά Ιάσιο, ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα της Ρουμανίας εκείνη την εποχή. Σε ηλικία τεσσάρων ετών ξεκίνησε να αυτοσχεδιάζει στο πιάνο και αργότερα πήρε λίγα μουσικά μαθήματα. Ο πατέρας του ωστόσο, θεωρούσε τις καλλιτεχνικές σπουδές χάσιμο χρόνου και ονειρευόταν για τον γιο του τη σταδιοδρομία πολιτικού. Αφού αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Ιασίου, ξεκίνησε σπουδές μαθηματικών και φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο, καθώς και σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της ίδιας πόλης. Περί το 1932 έγινε δεκτός στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Βουκουρεστίου. Mετά από επιτυχείς σπουδές δύο ετών, διέκοψε τη φοίτησή του και επέστρεψε στο Ιάσιο, τονίζοντας στον πατέρα του, ότι δεν του άρεσε αυτός ο τομέας. Εκείνος όμως εξοργίστηκε και τον έδιωξε. Αφού έφυγε οριστικά από την οικογένειά του, ο Celibidache πήγε ξανά στο Βουκουρέστι, τελείως αδέκαρος. Εκεί βιοπορίστηκε ως προπονητής του βόλει και ως πιανίστας, παίζοντας μουσική jazz σε club. Εργάστηκε επίσης στη σχολή της χορεύτριας και χορογράφου, Iris Barbura, η οποία υπήρξε σύντροφος της ζωής του, ως το 1951.
Το Φθινόπωρο του 1938, ο Celididache εγκατέλειψε το Βουκουρέστι και έγινε δεκτός στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Βερολίνου. Eκεί πήρε μαθήματα αντίστιξης από τον Hugo Distler, σύνθεσης από τον Heinz Tiessen, καθώς και διεύθυνσης ορχήστρας, από τους Kurt Thomas, Walter Gmeindl και Fritz Stein. Αποφοίτησε το 1945. Παράλληλα, στο Πανεπιστήμιο Friedrich Wilhelm της ίδιας πόλης – σήμερα Πανεπιστήμιο Humboldt – σπούδασε φιλοσοφία, με τους Nicolai Hartmann και Eduard Spranger, καθώς και μουσικολογία, με τους Arnold Schering και Georg Schünemann.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Βερολίνο, μυήθηκε στη βουδιστική σχολή Ζεν, από τον δάσκαλό του, Martin Steinke, ο οποίος επηρέασε στο υπόλοιπο της ζωής του, τις ιδιαίτερες φιλοσοφικές αντιλήψεις και την κοσμοθεωρία του…»
Παραγωγή – Επιμέλεια: Θεόδωρος Λούστας