Οι ήρωες αυτής της ραδιοφωνικής ταινίας μαζεύτηκαν απηυδισμένοι -σιωπηρά ή μεγαλόφωνα- για να υπονομεύσουν, να υμνήσουν, να κριτικάρουν, να αμφισβητήσουν και να υποβάλλουν την ανάγκη της αναγέννησης που απαιτούν οι μέρες. Και δεν είναι μόνο ένα παλτό που αγκαλιάζει διαρκώς όσους νιώθουν μόνοι τα Χριστούγεννα (Nikolai Gogol), ο καυγάς αν υπάρχει θεός και πού μένει (Pierre Jourde), ο έρωτας που μας κάνει θεούς που αναγεννώνται (Jean Genet), ο πόλεμος που ανατρέπει τα Χριστούγεννα (László Krasznahorkai), οι ναυαγοί και τα θύματα που πρέπει να βρουν ανάπαυση (Γιώργος Σεφέρης), τα ανέφικτα που κάθε Δεκέμβριο πρέπει να γίνουν εφικτά: Αυτό είναι το μήνυμα για όσους διεκδικούν μια δική τους θεολογική θεώρηση του κόσμου, την αναγέννηση κάθε χειμώνα και τη γιορτή που δεν ξεχνά πολέμους, θύματα, ήττες κι επώδυνους συμβιβασμούς. Στο τέλος θα διεκδικήσουν την ανατροπή των φόνων του Ηρώδη που συνεχίζονται στα μέρη της γέννησης του Μεσσία, θα κατανοήσουν πως η κάθε εξουσία είναι και παραμένει εγκληματικά εφήμερη και θα επιχειρήσουν τη μεταμφίεση του κόσμου μας σε κάτι καλύτερο.
Μήπως στην τελική όλα τα τραγούδια μοιάζουν χριστουγεννιάτικα;
Παραγωγή-Παρουσίαση: Μενέλαος Καραμαγγιώλης