Πρωινά, Τρίτο, 8.00 κι έτσι όπως πλησιάζω στο Ραδιομέγαρο κι έχει μόλις ξημερώσει παρατηρώ ότι οι ακτίνες του ήλιου είναι πλέον πιο πλάγιες, λιγότερο αμείλικτες, πιο απαλές, πιο ήμερες. Ο ήλιος του Σεπτέμβρη είναι πιο τρυφερός, ίσως γιατί αυτός ο μήνας είναι μήνας αποχαιρετισμών: στις θάλασσες, στην ξενοιασιά, στα παιχνίδια, στα παγωτά, στο χουζούρι μέχρι αργά, στις σχεδόν εμμονικές αναγνώσεις.
Υποθέτω ότι το καλοκαίρι στην πατρίδα της Τούβε Γιάνσον -κάπου ανάμεσα στη Φινλανδία και τη Σουηδία- είναι πολύ διαφορετικό από το δικό μας, όμως το “Βιβλίο του Καλοκαιριού” (Εκδ. Αίολος, μετ. Αγγελική Νάτση) που διάβασα αυτό το καλοκαίρι, κατάφερε να με συγκινήσει σε πολλά σημεία του: “όσο αγαπάς κάποιον, τόσο λιγότερο σε αγαπάει”, γράφει, κι εσύ “συνεχίζεις να αγαπάς. Αγαπάς όλο και πιο απελπισμένα” ή αλλού: “Η μυρωδιά είναι σημαντικό πράγμα, θυμίζει όλα τα ανθρώπινα βιώματα, αποτελεί κάψουλα μνήμης και ασφάλειας”. Στον πλάγιο τρόπο, τον πιο ήμερο των σεπτεμβριάτικων ακτίνων του ήλιου επιστρέφω στην τόσο όμορφη σχέση γιαγιάς και εγγονής που περιγράφει η Γιάνσον και νομίζω ότι τις βλέπω στην παραλία: “Διάλεξαν πέτρες που δεν ήταν ολοστρόγγυλες και τις πέταξαν στη θάλασσα για να στρογγυλέψουν περισσότερο”.
Αυτό ακριβώς που κάνει η θάλασσα, νιώθω ότι κάνει κι ο Σεπτέμβρης κι είναι πράγμα πολύ σημαντικό: στρογγυλεύει τις πέτρες των αποχωρισμών. Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης