Καλεσμένος ο ανερχόμενος εικαστικός καλλιτέχνης Ανέστης Ιωάννου.
Έναν νέο ανερχόμενο καλλιτέχνη μας συστήνει η Κατερίνα Ζαχαροπούλου του οποίου το έργο, τα υλικά τους και οι ιστορίες που τα γεννούν έχουν πολλά να πούν. Ο Ανέστης Ιωάννου στα έργα του χρησιμοποιεί το τζιν ύφασμα και σημειώνει πως εκτός του ότι είναι ένα υλικό συνυφασμένο με την πόλη, είναι και εκείνος πολύ συνδεδεμένος μαζί του από την εφηβεία του.
Στα περισσότερα έργα του απεικονίζονται φοίνικες, αλλά μας λέει πως όλα ξεκίνησαν από μία μπανανιά. Μετακομίζοντας στην Αθήνα μετά τις σπουδές του στο εξωτερικό εγκαταστάθηκε στο στούντιο το οποίο είναι ουσιαστικά το πατάρι του φούρνου που ανήκε στον παππού του και τώρα στον πατέρα του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο παππούς του φύτεψε στον ακάλυπτο μια μπανανιά που υπάρχει ακόμα και έχει φτάσει πια στον δεύτερο όροφο. Επειδή χρειάστηκε να περάσει πάρα πολύ χρόνο στο εργαστήρι του, αρχικά εξαιτίας ενός θέματος υγείας και μετά λόγω κορωνοϊού, αυτή ήταν η εικόνα που έβλεπε για πάρα πολύ καιρό, και έτσι άρχισε να σκέφτεται πολύ το πάντρεμα της εξωτικής πληροφορίας με το αστικό τοπίο. Επιπλέον, με το πέρασμα των χρόνων, ο ακάλυπτος αυτός έχει γεμίσει με παλιά αντικείμενα του παππού του και του πατέρα του: μια βάρκα, μερικά βαρέλια, ποδήλατα, σίδερα και μοιάζει πια με φαβέλα.
«Από αυτή την εικόνα πήγασε η σκέψη για το πώς τα ίχνη που αφήνουμε, φτιάχνουν την εμπειρία του χώρου», λέει και συνεχίζει «με τον ίδιο τρόπο ένιωθα και στην πόλη, γιατί περπατώντας σε έναν δρόμο, γίνεσαι μάρτυρας αποσπασματικών αφηγήσεων. Στον ίδιο δρόμο μπορεί να υπάρχει ένα νεοκλασικό κτίσμα, ένα γυάλινο κτίριο γραφείων, μία πολυκατοικία, που, όσο διαφορετικά και αν είναι μεταξύ τους, δίνουν μία ενιαία εμπειρία». Κάπως έτσι προέκυψε και το ποίημα και η έκθεση «Together we root as a family» για τη σχέση με τους προγόνους για τα οποία επίσης μας μιλά.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Κατερίνα Ζαχαροπούλου