Επίλογος
“Δεν είμαστε πλασμένοι γι’ αυτή τη ζωή. Θα σε πάω σε όμορφα μέρη, όπου υπάρχει ακόμα κάποιο μυστήριο κι όπου μπορείς να αιχμαλωτίσεις τ’ άστρα.” – ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ σε επιστολή του στην Κονσουέλο
”Ο Αντουάν ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να εμποτίσει ένα τηλεγράφημα στο μαγνητικό ρεύμα ενός προσωπικού λυρισμού. […] Κι αν δέχομαι να παραδώσω κάποια κομμάτια από τον θησαυρό μου, το κάνω επειδή μέχρι και σήμερα, τα παιδιά και οι μεγάλοι μαγεύονται με τα όνειρα και τις μουσικές του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Όταν μου έστελνε αυτά τα μηνύματα, πριν από είκοσι χρόνια, ανήκαν σ’ εμένα μόνο. Σήμερα έχουν γίνει μια εθνική κληρονομιά.” – Κονσουέλο ντε Σαιντ Εξυπερύ
Σάββατο 22 Μαρτίου, η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ στο τελευταίο μέρος για τη Σαλβαδοριανή καλλιτέχνιδα, μούσα και σύζυγο του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, την Κονσουέλο Σουνσίν Σανδοβάλ. Το 1930 ο Σαιντ Εξυπερύ, σε μια πτήση πάνω από το Μπουένος Άιρες, λέει στη γυναίκα που είναι δίπλα του και γνώρισε μόλις πριν από λίγες ώρες: “Αγαπώ τα χέρια σας και θέλω να τα έχω μόνο δικά μου…”. Λιγομίλητος και παράτολμος, ο συγγραφέας της ”Γης των ανθρώπων” είναι ένας τυχοδιώκτης που αγαπούν οι γυναίκες. Η Κονσουέλο, δύο φορές χήρα στα είκοσι επτά της χρόνια, είναι μια γυναίκα ηφαιστειώδης και αισθησιακή. Η ιστορία τους αρχίζει με φιλιά στους αιθέρες και με μια επιστολή σαράντα σελίδων. Ιδιόρρυθμοι, παρορμητικοί και μποέμ και οι δύο, χωρίζουν και ξανασμίγουν διαρκώς, απομακρύνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέχρις ότου ξαναβρίσκονται και ζουν σ’ ένα ξύλινο σπίτι, όπου εκείνη τον προσέχει όσο αυτός γράφει τον ”Μικρό Πρίγκιπα”. Ο Σαιντ Εξυπερύ δίνει στο Τριαντάφυλλο τα χαρακτηριστικά της. “Ευχαριστώ που πιάστηκες από πάνω μου σαν ένα μικρό πεισματάρικο καβουράκι”, θα της γράψει πριν εξαφανιστεί, εξυμνώντας έτσι εκείνη που θα ζήσει άλλα τριάντα χρόνια με την ανάμνηση του “αιώνιου συζύγου” της.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη