Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΕΙΔΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
«Αν η ζωή είναι μια μουσική που εξαφανίζεται μόλις την ακούσεις, ψάξε το τραγούδι που πρέπει να πεις κι έτσι η ζωή γίνεται μια μουσική που επιμένει» λέει ο αντιρρησίας ήρωας της ραδιοφωνικής αυτής ταινίας. Κι επειδή νιώθει πως «δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από το να αρχίζει κανείς μια δουλειά, μια οποιαδήποτε δουλειά» καταφεύγει στη μουσική που τον σώζει κάθε φορά που νιώθει ανεπάρκεια, πόνο κι απόρριψη. Κι αναρωτιέται τι κάνει το «ποτέ» και το «πάντα» να είναι αντιθετικά ή ταυτόσημα. «Η μουσική μ’ έκανε συχνά να ελπίζω δίχως να με πνίγει ανοίγοντας διάπλατα την καρδιά μου» συνεχίζει κι οι στεναχώριες είναι για να τις τραγουδάς μπας και βρεις τη θεραπευτική μουσική που κάνει την τρυφερότητα ένα είδος αθανασίας.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Μενέλαος Καραμαγγιώλης