Τα «Πινέλα για Χρώματα και Ορχήστρα» του Γιώργου Μαρκάκη συνεχίζουν να χρωματίζουν τον ραδιοφωνικό αέρα του Τρίτου Προγράμματος κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή ακριβώς τα μεσάνυχτα προς την επόμενη, για μία ώρα.
Η Sara Curruchich είναι συνθέτρια και ερμηνεύτρια της παράδοσης της φυλής/εθνότητας Kaqchikel, φυλής συγγενικής των Zapotec στην Γουατεμάλα.
Οι Ζαποτέκοι είναι ιθαγενής λαός του Μεξικού. Ο πληθυσμός τους συγκεντρώνεται κυρίως στη νότια πολιτεία της Οαχάκα, αλλά κοινότητες των Ζαποτέκ υπάρχουν και σε γειτονικές πολιτείες. Ο σημερινός πληθυσμός υπολογίζεται σε 400.000 έως 650.000, πολλοί από τους οποίους είναι μονόγλωσσοι σε μία από τις γηγενείς γλώσσες και διαλέκτους των Ζαποτέκων. Στην προκολομβιανή εποχή, ο πολιτισμός των Ζαποτέκων ήταν ένας από τους ιδιαίτερα ανεπτυγμένους πολιτισμούς της Μεσοαμερικής που διέθετε σύστημα γραφής των Ζαποτέκων. Ένα από τα τραγούδια της Curruchich αναφέρεται στην La Llorona.
La Llorona (Λατινοαμερικάνικα Ισπανικά: [la ʝoˈɾona]· «η γυναίκα που κλαίει, η γυναίκα που κλαίει, η δακρύρροια») είναι ένα εκδικητικό φάντασμα στη Μεξικανική λαογραφία που λέγεται ότι περιφέρεται κοντά σε υδάτινα σώματα θρηνώντας τα παιδιά της, τα οποία έπνιξε από ζήλια και οργή αφού ανακάλυψε ότι ο άντρας της της ήταν άπιστος. Όποιος την ακούει να κλαίει είτε παθαίνει ατυχία είτε θάνατο και η ζωή του γίνεται ανεπιτυχής σε κάθε τομέα. Γνωστή ως Malintzin στην αρχική της ονοματολογία, σήμερα, η παράδοση της La Llorona είναι γνωστή στο Μεξικό και στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Η παλαιότερη τεκμηρίωση της La Llorona ανάγεται στο 1550 στην Πόλη του Μεξικού. Αλλά υπάρχουν θεωρίες ότι η ιστορία της συνδέεται με συγκεκριμένες ιστορίες μυθολογικής δημιουργίας των Αζτέκων. Το “The Hungry Woman” περιλαμβάνει μια γυναίκα που κλαίει συνεχώς για φαγητό, κάτι που έχει συγκριθεί με το χαρακτηριστικό νυχτερινό θρήνο της La Llorona για τα παιδιά της. Η μητρική φύση της τραγωδίας της La Llorona έχει συγκριθεί με την Cihuacoatl, μια θεά της μητρότητας των Αζτέκων. Η αναζήτηση της για παιδιά για να κρατήσει για τον εαυτό της συγκρίνεται σημαντικά με την Coatlicue, γνωστή ως «Παναγία Μητέρα» ή Tonantzin (η οποία είναι επίσης συγκρίσιμη με την Virgen de Guadalupe, μια άλλη σημαντική μητρική φιγούρα στη Μεξικανική κουλτούρα), επίσης ένα τέρας που καταβροχθίζει τη βρωμιά ή την αμαρτία.
INFO:
«Πινέλα για χρώματα και Ορχήστρα»
Έρευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: Γιώργος Μαρκάκης
Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή 00.00-01.00
Τρίτο Πρόγραμμα 90.9 & 95.6 | https://www.ertecho.gr/radio/trito/