Aurora: Μια διαφορετική καλλιτέχνιδα
Στην εκπομπή της Παρασκευής 22 Μαρτίου (μεσάνυχτα προς Σάββατο) παρουσιάζουμε, μεταξύ άλλων, μια καλλιτέχνιδα διαφορετική από τους περισσότερους καλλιτέχνες που ακολουθούν την αυτοπροβολή και εξωτερίκευση συναισθημάτων και της δουλειάς τους.
Η Νορβηγίδα Aurora γεννήθηκε το 1996 στο Stavanger. Αργότερα η οικογένεια μετακόμισε βορειότερα στη Δυτική Νορβηγία, σε ένα σπίτι που βρίσκεται στα δάση των βουνών Os. Αποκαλεί τον εαυτό της «άνθρωπο του δάσους» λόγω του ότι περιβάλλεται από τη φύση και της αγάπης της για «να σκαρφαλώνει στα δέντρα» και είναι «απομονωμένη και κρυμμένη». Έχει επίσης δείξει ενδιαφέρον για τον ωκεανό από τότε που ζούσε κοντά στη θάλασσα και οι γονείς της έχουν ιστιοφόρο.
H απόσυρση σε φυσικούς χώρους της έδωσε χρόνο να φιλοσοφήσει και να ανακαλύψει τη «δύναμη» του ίδιου της του μυαλού. Ως παιδί φοβόταν τους ανθρώπους που ήθελαν να την αγκαλιάσουν και γενικά δεν της άρεσε μια τέτοια χειρονομία: «Παλιά φοβόμουν τους ανθρώπους που ήθελαν να με αγκαλιάσουν», είπε. «Δεν μου άρεσε να με αγκαλιάζουν ως παιδί. Και συνήθιζα να φοβόμουν έναν από τους δασκάλους μου στο σχολείο. Αλλά τον συνάντησα πριν από μερικούς μήνες και ήταν πολύ ωραίο. Είναι περίεργο πώς αλλάζουν τα πράγματα.»
Άρχισε να μαθαίνει πιάνο στα έξι της παίζοντας τα τραγούδια που άκουγε: «Μου αρέσει πολύ η κλασική μουσική και όταν βρήκα αυτό το πιάνο στη σοφίτα, άρχισα να πατάω τα πλήκτρα και να προσπαθώ να καταλάβω τα αγαπημένα μου κλασικά τραγούδια». Οι γονείς της δεν την είχαν ενθαρρύνει ποτέ να ακολουθήσει αυτή τη δραστηριότητα ως καριέρα ή χόμπι, αλλά καθώς μεγάλωνε, πέρασε από τη μίμηση της κλασικής μουσικής στη σύνθεση του δικού της υλικού, χωρίς ποτέ να σκέφτεται να το κάνει για να διασκεδάσει τον κόσμο και προτιμώντας να κρατήσει τη μουσική της ιδιωτική.
Με αυτά τα στοιχεία θέλουμε να υπογραμμίσουμε πως κάποιοι εσωστρεφείς χαρακτήρες -νέοι και μη- χρειάζονται χρόνο και απόσταση από τους άλλους για να ισορροπούν. Η διαφορετικότητα σε μια χώρα κρότων και φασαρίας όπως είμαστε πολλές φορές παράγει αποκλεισμό και εκφοβισμό αντί να βοηθά στο πλησίασμα ανθρώπων που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να δημιουργήσουν φιλίες δεσμούς αλλά και εργασιακούς καρπούς.
Έρευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: Γιώργος Μαρκάκης