Πρωινά, Τρίτο, 8.00 κι έτσι όπως παρακολουθώ μία-δύο-τρεις αγαπημένες πόλεις μέσα από τις κάμερες που δείχνουν τα τραμ να περνάνε και τους ανθρώπους να πηγαίνουν στις δουλειές τους νωρίς το πρωί, παρατηρώ ότι ξημερώνει όλο και πιο νωρίς. Ο Φλεβάρης του Τσαρούχη έχει κόκκινα φτερά και χρυσά σανδάλια – ίσως επειδή περνάει γρήγορα τόσο μικρός που είναι. Οι ακτίνες στην αγαπημένη μου θάλασσα παραμένουν ακόμη πλάγιες έτσι όπως διαπερνούν τα δέντρα για να συναντήσουν την άκρη των κυμάτων και… “Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες;”, γράφει ο Λειβαδίτης στα “Φύλλα Ημερολογίου”. Και λίγο πιο κάτω: “οι μέρες που σου λείπουν, ω Φεβρουάριε, ίσως μας αποδοθούν στον Παράδεισο. Ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλο”.
Καθώς ένα ακόμη πρασινοκίτρινο τραμ διασχίζει την O’Connell Street στο Δουβλίνο, ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο κάνει στάση στην πλατεία Trafalgar στο Λονδίνο και δυο περαστικοί κοντοστέκονται συζητώντας τυλιγμένοι στα κασκόλ τους στο Βερολίνο -νύχτα ακόμα εκεί- έξω από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου του Ραδιομεγάρου που βλέπει στην Πεντέλη, εδώ στην Αθήνα, αρχίζει να χαράζει. Φορτώνομαι το κόκκινο σχολικό τσαντάκι, που χωράει λίγο περισσότερα από τα cd μιας εκπομπής, και ανεβαίνω στο στούντιο να ξεκινήσω.
Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις, ένα είδος -Αισθηματικής Αγωγής- ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης