Πρωινά, Τρίτο, 8.00 και συναντιόμαστε και πάλι σήμερα στις ζωντανές εκπομπές. Σαν σήμερα το 2021, έφυγε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες, ο Μίκης Θεοδωράκης. Το μικρό κείμενο που ακολουθεί δεν θα προσπαθήσει να μιλήσει για την τεράστια αξία του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι απλώς μια μικρή ιστορία της προσωπικής σχέσης που αναπτύχθηκε στην παιδική μου ηλικία με τη μουσική του. Στα πρώτα δύο-τρία χρόνια της ζωής μου κοιμόμουν κάθε βράδυ με το νανούρισμα “Κοιμήσου Αγγελούδι Μου” σε στίχους του Κώστα Βίρβου, με τη Γιώτα Λύδια (Λίδια όπως αναγραφόταν στο 45άρι της Columbia του 1962). Δεν ήμουν ακριβώς «αγγελούδι», όμως αυτή ήταν η πρώτη -και γεμάτη τρυφερότητα- γνωριμία μου με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η δεύτερη ήταν κατά κάποιο τρόπο τραυματική: Όταν πια είχα μάθει να χειρίζομαι το οικογενειακό πικάπ, βάζοντας κατά κύριο λόγο παραμύθια αλλά και τραγούδια στις 45 στροφές, επεκτάθηκα και στα τρία μοναδικά LP που υπήρχαν στο σπίτι: τα «12 Καλύτερα Τραγούδια» του Αττίκ, τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη και το «Μίκης Θεοδωράκης 1», έναν δίσκο που περιλάμβανε τραγούδια με τον Μπιθικώτση, τη Μαίρη Λίντα, τον Καζαντζίδη και το αγαπημένο μου, που ήταν το “Χάθηκα” με τη φωνή του ίδιου του Μίκη. Το τραυματικό της υπόθεσης ήταν ότι αποφάσισα να ακούσω για πρώτη φορά τον συγκεκριμένο δίσκο κάποια στιγμή που έλειψαν για λίγο οι γονείς μου, εκεί γύρω στα 7 ή 8 μου, στη διάρκεια της δικτατορίας και μάλιστα αρκετά δυνατά. Όταν γύρισαν και με συνέλαβαν επ´ αυτοφώρω, έφαγα το μάλωμα της ζωής μου. Τελικά, αφού μου εξήγησαν, συμφωνήσαμε ότι μπορώ να ακούω τον συγκεκριμένο δίσκο -αφού τόσο μου άρεσε-αλλά πολύ χαμηλά και μόνο όταν εκείνοι ήταν παρόντες. Το να ακούς κάποιες συγκεκριμένες μουσικές -συμπέρανα εντελώς αυθαίρετα- είναι ένα είδος επαναστατικής πράξης. Μ’ έναν παράξενο τρόπο, οι πρώτες νόμιμες αλλά και παράνομες ακροάσεις του Θεοδωράκη συνδέθηκαν αργότερα με την Ελληνική Ραδιοφωνία καθώς οι δίσκοι μας αγοράζονταν πάντα από τον Κύκλο, το δισκοπωλείο της Ρηνιώς Παπανικόλα στην Καραγιώργη Σερβίας, που τύχαινε να είναι κοντά στην Απόλλωνος, όπου διατηρούσε το μικρό του κατάστημα ο πατέρας μου.
Σήμερα, λίγο μετά τις 8.30 ακούμε μερικά από τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με τις φωνές του Χριστόφορου Σταμπόγλη, της Ιωάννας Φόρτη, του ίδιου του συνθέτη αλλά και της Edith Piaf και του Paul McCartney. Ακούμε επίσης την 1η του Σονατίνα για βιολί και πιάνο, τη Φαντασία του για πιάνο σε σολ ελάσσονα καθώς και αποσπάσματα από το “Καρναβάλι” ή την “Ελληνική Αποκριά”, όπως ήταν ο πρώτος τίτλος του έργου. Τέλος, θυμόμαστε τον μεγάλο μας συνθέτη να απαγγέλλει αποσπάσματα από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη μαζί με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου.
Καλώς ξαναβρισκόμαστε, Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης