Πρωινά, Τρίτο, 8.00 και ανάμεσα στους μεγάλους συνθέτες, ποιητές και συγγραφείς που γεννήθηκαν αυτόν τον καιρό, το μυαλό μου πηγαίνει στον Σάμιουελ Μπέκετ, που γεννήθηκε όχι σαν σήμερα, 15, αλλά στις 13 Απριλίου του 1906. Καταπιάστηκα για πρώτη φορά με κείμενο του Μπέκετ επειδή ένιωθα ότι είχε στενή σχέση με τον Τζέιμς Τζόις. Ήταν και οι δύο Ιρλανδοί, άρα είχαν κοινές καταβολές. Μελετώντας και τους δύο -πότε τον έναν και πότε τον άλλον- άρχιζα να βλέπω την υπόγεια σύνδεση των φιλοσοφικών τους προσεγγίσεων, την παρόμοια οπτική τους πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση, τους κοινούς τρόπους που βλέπουν τον θάνατο αλλά και τον έρωτα. Ειδικότερα στην περίπτωση του Μπέκετ, αν και υπάρχουν πολύ γνωστότερα κείμενα -“Περιμένοντας τον Γκοντό”, “Ευτυχισμένες Μέρες” και τόσα άλλα θεατρικά ή μη- η σχέση μου με το έργο του αναπτύχθηκε μέσα από τις συνεχείς υποθέσεις, αποδοχές και απορρίψεις του “Ακατονόμαστου”. Κι ύστερα ήρθε ο “Πρώτος Έρωτας”, μ’ εκείνη την πικρή -αλλά όχι απαραίτητα μονοσήμαντη- κατακλείδα ότι “τον έρωτα, δεν τον παραγγέλνει κανείς” (Εκδόσεις Άγρα, μετ. Αχιλλέας Αλεξάνδρου). Είναι ζήτημα οπτικής πάνω στον έρωτα αλλά και στον τόπο όπου ανήκεις: “Ο δικός μου τόπος βρίσκεται πάνω στη ρέουσα άμμο, ανάμεσα απ’ τα βότσαλα και τους αμμόλοφους, η καλοκαιρινή βροχή βρέχει τη ζωή μου, και η ταλαιπωρημένη μου ζωή, τρέπεται σε φυγή…”. Επιπλέον -και εδώ είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα”, είναι θέμα γαλήνης, αυτής που κομίζει αλλά και απομακρύνει ο έρωτας: ”Η γαλήνη μου βρίσκεται εκεί – στην υποχωρούσα ομίχλη / κι εγώ τρομοκρατημένος και πάλι πως ίσως δεν αγαπηθώ / πως ίσως αγαπήσω αλλά όχι εσένα / πως ίσως αγαπηθώ αλλά όχι από εσένα / ξέροντας πώς να μη ξέρω να προσποιούμαι” …(μετ. Κατερίνα Καντσού). Μπέκετ και Τζόις, Τζόις και Μπέκετ σε μια συνεχόμενη γραμμή… Στις εκπομπές της Τρίτης και της Πέμπτης ακούμε -όπως είχαμε υποσχεθεί- μερικές από τις σημαντικότερες ερμηνείες του Mαurizio Pollini, που έφυγε στα τέλη του Προηγούμενου μήνα. Θα ακούσουμε έργα Chopin, Mozart, Beethoven και Liszt. Η σημερινή μέρα, η Τετάρτη και η Παρασκευή φέρνουν μαζί τους μουσική της εποχής του Μπαρόκ, κλασικές, ρομαντικές και μοντέρνες πινελιές, που στέκονται δίπλα σε μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους τραγουδοποιούς, αρκετή jazz, ήχους από τον κινηματογράφο και λαϊκή μουσική απ’ όλο τον κόσμο.
Καλές ακροάσεις!
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης