Πρωινά, Τρίτο, 8.00 και σαν σήμερα γεννήθηκε στη Ζάκυνθο ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός. Αν και το μεγαλύτερο έργο του είναι ο “Ύμνος Εις Την Ελευθερία” και η μεγαλύτερη συμβολή του είναι στον αγώνα για την κατάκτηση αυτής της ελευθερίας, θα ήθελα σήμερα να γράψω για ένα ποίημά του που διδαχτήκαμε όλοι στα πρώτα σχολικά μας χρόνια και με είχε εντυπωσιάσει από εκείνη την εποχή. Η “Ξανθούλα” είναι ένα κείμενο μόλις έξι στροφών με τέσσερις στίχους η κάθε μία, ένα κείμενο που συγκρινόμενο με τον εθνικό μας ύμνο, είναι σαφώς πολύ λιγότερο σημαντικό. Ο Σολωμός εδώ όμως, όπως και σε πολλά ακόμα ποιήματά του, κατάφερνε να με συγκινήσει βαθιά μ’ εκείνον τον αποχαιρετισμό στο κορίτσι που χάνεται στη θάλασσα. Για λόγους που ποτέ δεν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω ακριβώς, η “Ξανθούλα” ήρθε στο μυαλό μου πολλά χρόνια μετά από την ημέρα που τη διδάχτηκα στο σχολείο, όταν διάβασα την “Goldenhair” του James Joyce. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ποίημα ακόμη μικρότερο από αυτό του Σολωμού, με τέσσερις μόλις στροφές τεσσάρων -και πάλι- στίχων. Η “ξανθούλα” του Joyce τραγουδάει ένα χαρούμενο σκοπό, μόνο που τον τραγουδάει μέσα στο σκοτάδι (“gloom”). Και δεν κατάλαβα ποτέ αν το σκοτάδι του Joyce ήταν κυριολεκτικό ή παρέπεμπε κι αυτό στην ίδια θλιμμένη πραγματικότητα που πήρε μακριά και την ξανθούλα του Σολωμού.
Άυριο και την Πέμπτη, στο πλαίσιο των νέων κυκλοφοριών μας ακούμε έργα Gershwin -η “Γαλάζια Ραψωδία” συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής αυτή τη χρονιά-, Mendelssohn, Λεννοχ Βερκελευ, Adam Pounds αλλά και Grieg, Beethoven, Vivaldi, Florence Price και Scott Joplin. Η σημερινή μέρα, η Τετάρτη και η Παρασκευή φέρνουν μαζί τους μουσική της εποχής του Μπαρόκ, κλασικές, ρομαντικές και μοντέρνες πινελιές, που στέκονται δίπλα σε μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους τραγουδοποιούς, αρκετή jazz, ήχους από τον κινηματογράφο και λαϊκή μουσική απ’ όλο τον κόσμο.
Καλές ακροάσεις!
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης