Πρωινά, Τρίτο, 8:00 κι έτσι όπως μικραίνει η μέρα και κρυώνει ο καιρός, κοιτάζω τις θάλασσες που έχω αγαπήσει -μικρές και μεγαλύτερες- από απόσταση. Κάποιες φορές μάλιστα μέσα από απλές ιντερνετικές κάμερες, που παρουσιάζουν ρεαλιστικά τους κυματισμούς μα αδυνατούν να συλλάβουν τις μυρωδιές αλλά την ελάχιστη πνοή ανέμου. Θυμάμαι τον Βύρωνα Λεοντάρη: “Από πού αρχινάν και πού τελειώνουν αυτές οι ανταύγειες της θάλασσας, που ανοίγουν σαν τριαντάφυλλα μέσα στα μάτια μας και μας ζαλίζουν σαν ένα ατέλειωτο φιλί”;
Ξέρω ήδη από τον “Εκκλησιαστή”, από πολύ παλιά ότι “υπάρχει καιρός για να φυτεύεις και καιρός για να θερίζεις” κι έτσι έχω μάθει να συμφιλιώνομαι και με όλους τους αντίθετους, ευκολότερους ή δυσκολότερους “καιρούς”. Κι έτσι όπως μέσα από ένα “παράθυρο” λαμπυρίζει η θάλασσα του προχωρημένου φθινοπώρου, έτσι και ξεμυτίζοντας αξημέρωτα από το σπίτι με ακολουθούν οι στίχοι του Λεοντάρη: “Ποια γεύση δυνατής χαράς μας καίει και μας μεθάει όταν ανοίγουν τις αυγές τα μάτια τους οι πόλεις, όταν ξυπνάνε φυλλωσιές παραθυριών κι αρχίζει ο εξαίσιος χορός των ήμερων ανθρώπων πάνω στη μυρωμένη γη, ποια γεύση απέραντης χαράς μας καίει και μας μεθάει σαν ένα ατέλειωτο φιλί”;
Σαν αύριο έφυγε το 1893 ο Piotr Ilich Tchaikowsky. Έτσι ακούμε μαζί μεταξύ άλλων, το Κοντσέρτο του για βιολί, το 1ο του Κουαρτέτο Εγχόρδων και την 6η του Συμφωνία την “Παθητική”, τη “Γεμάτη Πάθος” καλύτερα, με το σύνολο Musica Aeterna και τον Θόδωρο Κουρεντζή. Την Πέμπτη στο πλαίσιο των νέων κυκλοφοριών μας ακούμε τον Joshua Bell στο υπέροχο έργο από την Κίνα “The Butterfly Lovers” καθώς και έργα Ferenc Liszt και Camille Saint-Saens. Η σημερινή μέρα, η Τετάρτη και η Παρασκευή φέρνουν μαζί τους μουσική της εποχής του Μπαρόκ, κλασικές, ρομαντικές και μοντέρνες πινελιές, που στέκονται δίπλα σε μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους τραγουδοποιούς, ήχους από τον κινηματογράφο και λαϊκή μουσική απ’ όλο τον κόσμο.
Καλές ακροάσεις 